محمد حاجی جعفری - دانشجوی دکتری / گروه هوافضا، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران
امیررضا کوثری - عضو هیات علمی / گروه هوافضا، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
مهدی فکور - عضو هیات علمی / گروه هوافضا، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران

توسعه محصولات هوافضایی در کوتاه ترین زمان ممکن، از مهم ترین پارامترهای رقابتی در بازار به شمار می آید. این در حالی است که پیچیدگی ذاتی این محصولات سبب ایجاد چرخه های گسترده اطلاعاتی می شود که زمان تکمیل فرایند طراحی را به شکل چشم گیری افزایش می دهد. این واقعیت کاستن از زمان تکمیل در کنار حفظ کیفیت را به ضرورتی انکارناپذیر مبدل می کند. در این مقاله از طرح اجرایی با ریسک کمینه برای به سازی فرایند مفهومی طراحی بالگرد ترابری ای. اچ. 101، به عنوان مورد مطالعاتی، استفاده شده که برای مدیریت تکرارها و کاهش زمان تکمیل بر چارچوب ماتریس تبدیل کار استوار است. این طرح یک سیاست کاری را مطرح می کند که در آن وظایف طراحی با بیشترین سطح همگیری در گام های نخست طراحی مورد توجه قرار گرفته و با پیشرفت طراحی، دیگر وظایف به صورت تدریجی مورد توجه قرار می گیرند. جانمایه این طرح، چیدمان موثر وظایف طراحی در کنار کاستن از ریسک دوباره کاری است. نتایج شبیه سازی های زمان گسسته نشانگر برتری نسبی طرح پیشنهادی نسبت به مدل های رایج از منظر زمان تکمیل است. این در حالی است که در این روش در عمل ریسک بازخورد در پایین ترین سطح ممکن قرار می گیرد.

ماتریس ساختار طراحی, ماتریس تبدیل کار, بهبود فرایند طراحی, ریسک کمینه, سیاست کاری