ارزیابی تاثیر دوزهای مختلف گلایفوزیت برروی سطح پروتئین تام و آلبومین پلاسما در موش صحرایی نژاد ویستار

گلایفوزیت یکی از سموم پر مصرف برای کنترل علف های هرز می باشد، گلایفوزیت تجاری با غلظت 41% به صورت غیرانتخابی، عمومی و سیستمیک برای کنترل تمام گیاهان هرز، نازک برگ و پهن برگ استفاده می شود. قیمت اندک و ویژگی های منحصر به فرد این سم آن را به رایج ترن علفکش دنیا تبدیل کرده است. گلایفوزیت یکی از پر مصرف ترین سموم مورد استفاده در شمال کشور به ویژه استان مازندران است و به عنوان علف کش انتخابی مزارع برنج از آن استفاده می شود. گلایفوزیت پس از سم پاشی شدن درمزارع و شالیزار ها می تواند با ورود به آبراه ها و زهکش ها ابتدا وارد مخازن آبی شود و سپس پس از نوشیدن آب وارد بدن انسان یا حیوان شود همچنین این سم می تواند به صورت مستقیم و با خوردن محصولات کشاورزی سم زده شده وارد بدن انسان یا حیوان شود. از آن رو که گلایفوزیت به عنوان یک ماده ی سمی در کبد متابولیزه می شود اثرات تخریبی خود را به سرعت بر روی بافت کبد می گذارد وقتی هپاتوسیت های کبدی که محل ساخت تعداد زیادی از پروتئین های پلاسما هستند آسیب ببیند؛ از این رو در این پژوهش بر آن شدیم تا آثار تخریبی دز های مختلف گلایفوزیت را بر روی سطح پروتئین تام و آلبومین پلاسما مورد ارزیابی قرار دهیم. به این منظور از 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 6 گروه 5 تایی استفاده گردید؛ که شامل گروه کنترل، گروه شم و 4 گروه گلایفوزیت با دوز mg/kg 200 ، 500 ، 1250 و 2000 بودند. نتایج حاصل به این شرح می باشد: تفاوت معناداری میان موش های گروه کنترل و شم وجود ندارد در حالی که کاهش واضحی در سطح پروتئین تام پلاسما و آلبومین در گروه تیمار شده با دوز 200mg/kg گلایفوزیت دیده می شود و با افزایش دوز سم در گروه های بعدی سطح این دو پارامتر مرتبا کاهش می یابد که تخریب وابسته به دوز را نشان می دهد.

Keywords:

سموم کشاورزی , گلایفوزیت , آنزیم های کبدی , سرولوژی , موش صحرایی