اثر پوشش دار کردن بذور بر افزایش استقرار گیاهچه ذرت (Zea mays L) در شرایط تنش شوری

این تحقیق با هدف ارزیابی پوشش دار کردن بذور بر افزایش استقرار گیاهچه ذرت (Zea mays L) در شرایط تنش شوری در سال 1397 در دانشگاه محقق اردبیلی اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل تنش شوری (4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) و تیمارهای مختلف پوشش دار کردن و هیدروپرایمینگ بذر که شامل غلظت های مختلف محرک های رشد (اسید هیومیک ، عصاره جلبک دریایی و اسیدامینه) بودند. بر اساس نتایج مشخص گردید که اثر تیمارهای شوری و پوشش دار کردن بذور بر درصد سبز شدن در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید. به طوری که تنش شوری موجب کاهش درصد سبز شدن ذرت شد. مقایسه میانگین اثرات ساده نشان داد بیشترین میانگین درصد سبز شدن (72/3 درصد) در تیمار شاهد شوری ( 4 دسی زیمنس بر متر) به دست آمد که با تیمار 8 دسی زیمنس بر متر شوری در گروه یکسانی قرار داشت و 12 دسی زیمنس بر متر کمترین درصد سبز شدن (43/1 درصد) را به خود اختصاص داد. در بین تیمارهای پوششدار، بیشترین درصد سبز شدن در تیمار شاهد با میانگین 93/3 درصد بود. همچنین بیشترین زمان لازم برای سبز شدن در تیمار عصاره جلبک دریایی ( 3) با 19/02 روز و کمترین زمان لازم برای سبز شدن در تیمار شاهد (بدون پوششدار کردن) مشاهده شد. با توجه به معنیداری اثرات متقابل شوری در پوشش دار کردن، بر صفت سرعت سبز شدن، بیشترین میانگین سرعت سبز شدن (0/289 بذر در روز) برای عدم پوشش دار کردن (شاهد) در شوری 4 دس ی زیمن س ب ر متر (شاهد) به دست آمد و کمترین آن (0/030 بذر در روز) در پوشش دار (هیدروپرایمینگ+اسید هیومیک ( 2)) در شوری 12 دسی زیمنس بر متر حاصل شد.

Keywords:

پوشش دار کردن , تنش های محیطی , ذرت , شاخص های سبز شدن , عصاره جلبک دریایی