بررسی اثر بازدارندگی عصاره تلخه (Acroptilon repens L.) همراه با کیتوزان بر شاخص های رشدی علف هرز تاج خروس (Amaranthus retroflexus L.)

بررسی ها نشان داده است که علفکشها به علت پایداری کم و نیز ورود به آب های زیرزمینی، اثرات نامناسب زیست محیطی به دنبال دارند. استفاده از گیاهانی که دارای خاصیت آللوپاتیک می باشند امروزه مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور برای بررسی اثر عصاره آبی تلخه بصورت فرموله شده با کیتوزان به عنوان علفکش زیستی و فرموله نشده بر روی برخی شاخص های رشدی علفهرز تاجخروس، آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1396 اجرا شد. فاکتور اول عصارههای فرموله شده و عصاره آبی تلخه، و فاکتور دوم 7 غلظت عصاره گیاه تلخه بود. برای تهیه عصاره تلخه به صورت فرموله شده به مقدار مشخصی از عصاره آبی تلخه، 300 میلی لیتر تری پلی فسفاتسدیم +کیتوزان اضافه شد. به هر پتری دیش مقدار 10 سیسی از هر محلول اضافه شد. نتایج درصد جوانه زنی نشان داد با افزایش غلظت عصاره، میزان بازدارندگی افزایش پیدا کرده، به طوری که در غلظت 20 %، کاهش درصد جوانه زنی در تاجخروس 100 % نسبت به تیمار شاهد بود، همچنین کمترین بازدارندگی در غلظت 0/625 از عصاره فرموله شده با کاهش 9/83% نسبت به تیمار شاهد اتفاق افتاد. بیشترین میزان طول ساقه چه و طول ریشه چه در تیمار 0/625 درصد بدون محلول کیتوزان و کمترین آن در تیمار عصاره فرموله شده با کیتوزان در غلظت های 5 و 10 و 20 درصد بدست آمد، بطوریکه عصاره فرموله شده با کیتوزان طول ساقه چه و ریشه چه را نسبت به شاهد 100 درصد کاهش داد.

Keywords:

آللوپاتی , علف کش زیستی , علف های هرز