بهینه سازی روش استخراج DNA از گیاه گوجه ی سیاه خاردار Prunusspinosa L

روش های مختلفی جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی درون جوامع گیاهی وجود دارد. امروزه برای بررسی تنوع ژنتیکی از نشانگرهای مولکولی به طور گسترده ای استفاده می شود. در اکثر موارد استخراج DNA و RNA و دیگر مواد پروتیئنی با محدودیت هایی همراه است. با ایجاد تغییراتی در ترکیب و مقدار مواد بافر استخراج (TBE) و نحوه جداسازی مواد ژنتیکی از محلول استخراج، کیفیت و کمیت DNA و RNA استخراجی را می توان بالا برد. در گیاهان وحشی به خصوص درختان و درختچه های وحشی از جمله گیاه گوجه ی وحشی خاردار (Blackthorn)، به دلیل وجود مقادیر بالای ترکیبات پلی ساکاریدی و پلی فنل ها، استخراج DNA ژنومی با خلوص بالا مشکل می باشد. در نهایت با توجه به پژوهش های انجام شده دو روش ورابی و همکاران و CTAB تغییر یافته جهت استخراج DNA انتخاب گردید. با توجه به نتایج بدست آمده، با تغییر در ترکیب بافر و افزایش دو برابری مقدار PVP و زغال فعال، کیفیت DNA استخراج شده بالا رفت و مقدار آلودگی ها به خصوص پلی فنل ها و پلی ساکاریدها به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت و کارآیی بهتری برای انجام واکنش PCR به دست آمد.

Keywords:

, DNA , پلی فنل ها , پلی ساکاریدها , گوجه وحشی خاردار