ارزیابی کیفیت مولفه های منظر شهری بر اساس مفهوم دیدهای متوالی در بافت فرسوده تاریخی (نمونه موردی محله عودلاجان)

ساختمان ها و کلیه فضاها و بافت های تاریخی شهرها، ارائه کننده هویت، تاریخ و فرهنگ آن ها هستند و حتی اهمیت این موضوع گاه در سطح هویت ملی مطرح می شود؛ اما در سال های اخیر و با پیشرفت روزافزون علوم و فنون و توسعه صنعتی، شهرهای تاریخی بیش از سایر شهرها تحت تاثیر نتایج متاثر از این پدیده بوده اند. عودلاجان یکی از چهار محله اصلی و اولیه شکل دهنده شهر تهران است که دارای بناها و بافت بسیار ارزشمند تاریخی می باشد. در طول یک قرن اخیر، به تدریج با گسترش شهر و تحولات فرهنگی و اقتصادی، این محله تاریخی توسط بسیاری از ساکنان آن ترک شده و بخش عمده ای از آن در اختیار کاربری های تجاری، انبارداری و کارگاه های صنعتی قرارگرفته است . این امر سبب کاهش کیفیت محیطی و فرسایش بافت گردیده و فضای نامطلوب حاصل از آن، به مامنی برای مهاجران غیرقانونی، بزهکاران و معتادان تبدیل شده است. در این پژوهش با بررسی مولفه های زیبایی شناختی در این محدوده در این مقاله، ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف اولیه زیبایی، حرکت و دیدهای متوالی در منظر شهری پرداخته می شود . سپس با استخراج مجموعه ای از معیارها و شاخص ها در ارتباط با مفاهیم کیفیت زیبایی و دیدهای متوالی ، نمونه مطالعاتی موردسنجش و ارزیابی قرار می گیرد و درنهایت، مجموعه ای از راهکارهای طراحی منظر مانند اختصاص زمینه ای بایر به بخش انبارداری و پارگینگ، بهبود کیفیت مبلمان و بهبود کیفیت جداره ها جهت افزایش کیفیت زیبایی در محدوده موردمطالعه بیان می گردد

Keywords:

بافت فرسوده , دیدهای متوالی , منظر شهری , عودلاجان , گذر تاریخی