اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر توسعه، تکامل و فراسنجه های شکمبه ای بره های شیرخوار زل
Publish place: Journal of Veterinary Research، Vol: 74، Issue: 3
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 340
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVR-74-3_006
تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1398
Abstract:
زمینه مطالعه: عدم استقرار کامل جمعیت میکروبی در دستگاه گوارش دامهای شیرخوار، بروز هر نوع تنش سبب می شود که تعادل میکروبی دستگاه گوارش به هم خورده و ناهنجاری های گوارشی را برای حیوان ایجاد نماید. استفاده از پروبیوتیکها در تغذیه این نوع دامها با بهبود تولید اسیدهای چرب فرار به عنوان محرکهای اصلی رشد پرزهای شکمبه، سبب استقرار سریع تر جمعیت میکروبی مفید و متعادل در دستگاه گوارش شده و موجب بهبود وضعیت سلامت و عملکرد دام میشود. هدف: هدف از این آزمایش بررسی اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر توسعه، تکامل و فراسنجههای شکمبهای برههای شیرخوار زل بود. روش کار: برای انجام این تحقیق تعداد ۲۴ راس بره نر زل در سن ۱۰ روزگی با میانگین وزن کیلوگرم (۵۳/۰±۵/۴) در ۴ تیمار و ۶ تکرار در هر تیمار در قفسهای انفرادی به مدت ۶۰ روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک) و تیمارهای حاوی ۳، ۶ و ۹ گرم مکمل پروبیوتیک (cfu/g ۱۰۹ ×) در جایگزین شیر مصرفی بودند. در روز ۶۰ آزمایش اندازه گیری مقادیر pH توسط دستگاه دیجیتال قابل حمل و نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه در آزمایشگاه و نتایج ریخت شناسی شکمبه پس از کشتار دام انجام شد. نتایج: نتایج فراسنجههای شکمبهای نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در سطح ۹ گرم باعث افزایش معنی دار در نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه نسبت به سایر سطوح شد (۰۵/۰> P). از نظر pH و ترکیب اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. در نتایج ریخت شناسی شکمبه اختلاف معنیداری در حجم کل دستگاه گوارش، وزن خالی دستگاه گوارش، شکمبه، هزارلا و شیردان و حجم نگاری و شیردان در بین تیمارها وجود داشت (۰۵/۰> P) که اختلاف بین تیمار ۹ گرم پروبیوتیک با سایر تیمارها معنیداری بود و همچنین اثر تیمار آزمایشی بر طول و عرض پرزهای شکمبه در ناحیه کیسههای کور پشتی، شکمی و جلویی معنیدار بود (۰۵/۰> P). طوری که سطح ۹ گرم مکمل پروبیوتیک نسبت به سایر سطوح دارای مقادیر بالاتری بود. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در جایگزین شیر بره های شیرخوار سبب افزایش معنی دار نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و تکامل بافتهای شکمبه شد، طوری که سطح ۹ گرم به نسبت به سایر سطوح در صفات مورد آزمایش دارای عملکرد بهتری بود.
Keywords:
Authors
یدا... چاشنی دل
گروه علوم دامی و شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
سید ماکان موسوی کاشانی
دانش آموخته دکتری ژنتیک و اصلاح نژاد دام ، تهران، ایران
مهدی بهاری
گروه تغذیه دام، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :