ارزیابی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری جلگه ای غرب گیلان (مطالعات توصیفی)

مالکیت های کوچک ، قطعات نامنظم و ناهموار و نبود جاده های مواصلاتی و کانال های آبیاری وزهکشی مناسب مشکلات عمده ای را بر سرراه تولید برنج در استان گیلان قرار داده است. به منظور افزایشبازده تولید برنج، مکانیزه کردن کشت، امکان کشت دوم، بهبود حفاظت خاک و مدیریت مزرعه، ارتقایوضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه کشاورزی و نهایتا افزایش بهره وری، از سال 1370 طرح یکپارچهسازی و تجهیز و نوسازی اراضی در شالیزارهای سنتی گیلان به طور جدی آغاز شده است. جامعه آماریتحقیق، شامل دوگروه مطالعاتی میباشد. نخست روستاهایی که در اراضی آنها طرح تجهیز و نوسازی ویکپارچه سازی اراضی شالیزاری اجرا شده است و تعداد آنها 9 روستا از دهستان چهارفریضه، واقع در بخشمرکزی شهرستان بندرانزلی (مناطق غرب گیلان) می باشد که به عنوان روستاهای هدف تحقیق، جهتارزیابی طرح در نظر گرفته شده است. گروه بعدی کارشناسانی که طرح، توسط آنها طراحی یا اجرا شده ویا به شکلی در طرح اجرا شده مسئولیت داشته اند. داده های مورد استفاده در این مطالعه، حاصل عملیاتمیدانی و پرکردن پرسشنامه از کل 249 بهره بردار در منطقه مورد مطالعه و 66 کارشناس متخصص درطرح است.این تحقیق مطالعه توصیفی تاثیرگذاری طرح یکپارچه سازی اراضی از دیدگاه کارشناسان وکشاورزان با توجه به مقایسه میزان عملکرد اراضی از لحاظ کمی و کیفی و... بوده و نقش بالا بردن آگاهیکشاورزان از تاثیرات طرح را مورد بررسی قرار داده است.

Keywords:

تجهیز و نوسازی و یکپارچه سازی اراضی , اراضی شالیزاری جلگه ای , مکانیزاسیون کشاورزی , مطالعه توصیفی