جعفر یعقوبی - استادیار دانشگاه زنجان
ساره منصوری

ازآنجا که انسان و محیط زیست از هم جدا نیستند، برای داشتن زندگی رو به پیشرفت و همراه با سلامت بایستی نگاه منطقی به محیط داشت. در این میان موضوعی که اهمیت دارد، جلب توجه همگان به محیط زیست و آگاه کردن افراد جامعه از لزوم حفاظت محیط زیست می‌باشد. در واقع، آموزش کلید طلایی در این زمینه است. علی‌رغم نقش کلیدی آموزش در حفاظت از محیط زیست، نقش و جایگاه آن به صورت علمی و کاربردی تبیین نشده است. هدف این مقاله بررسی نقش و جایگاه آموزش در سطوح مختلف در جلوگیری از تخریب محیط زیست و حفاظت از آن می باشد. در نگارش این مقاله از منابع مکتوب و الکترونیکی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد آموزش محیط زیست باید در دو سطح رسمی و غیررسمی صورت گیرد. بهترین شیوه نهادینه کردن عادت های مثبت محیط زیست، آموزش از دوران کودکی است. برای آموزش به کودکان در سنین پایین می توان از روشهایی همچون استفاده بهینه از قلم، برگه‌های نقاشی، استفاده از بازیافتی‌ها، حفاظت از انرژی، تفکیک زباله و اجرای نمایش عروسکی برای کودکان با پیام زیست محیطی استفاده کرد. در مقطع راهنمایی و دبیرستان، محققان آموزش محیط زیست، الگوی جدید درسی منطبق با نیاز دانش‌آموزان را پیشنهاد داده‌اند که می‌تواند شامل اجرای فعالیت‌های فوق‌برنامه در زمینه محیط زیست، مطابق بودن موضوعات زیستی با نیازها و معضلات آن، تمرکز آموزشهای زیست محیطی درحیطه بینشی و مهارتی و جذاب نمودن مباحث زیست محیطی برای دانش آموزان باشند. دربعد غیررسمی نیز آموزش باید به نحوی باشد که بتواند برای تمامی عمر و تمامی افراد را به منظور تحقق آموزش برای همهپوشش دهد. از این رو می توان نتیجه گرفت که برای دستیابی به ظرفیتهای انسانی مورد نیاز بایستی تلاشهای آموزشی درزمینه رسمی و غیررسمی به طور همزمان صورت گیرد.

محیط زیست، ، آموزش ، تخریب ، حفاظت