مقایسه تاثیر کاربرد کلرید کادمیوم و محلول پاشی آهن و روی بر رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای کربوهیدرات گندم در شرایط کشت هیدروپونیک

امروزه آلودگی خاک به انواع فلزات سنگین یکی از مشکلات زیست محیطی عمده در جوامعبشری است که با اثرات زیانآور بر پوشش جانوری و گیاهی خاک و آلودگی آبهای زیرزمینی، علاوهبر کاهش رشد و عملکرد گیاه با ورود به زنجیره غذایی، سلامت انسان و دیگر موجودات زنده را بهمخاطره می اندازد. کادمیوم از جمله آلاینده خطرناک و سرطانزا به شمار رفته که در اکوسیستم هایطبیعی میزان آن توسط فعالیت های بشری افزایش یافته که منجر به اختلال در انواع واکنش ها و توقفرشد و نمو می شود. همچنین محلول پاشی عناصر ریز مغذی (آهن و روی) به عنوان یک راهکار توسطمحققین بسیاری جهت افزایش عملکرد در شرایط تنش پیشنهاد گردیده است. بدین منظور آزمایشیبصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه محقق اردبیل در سال 95انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل گندم با دو ژنوتیپ مقاوم کریم و حساس گنبد، کادمیوم در سهسطح (صفر، 75، 150 میکرومولار) و محلول پاشی در مرحله ساقه دهی در چهار سطح (آهن، روی، آهن+ روی و شاهد) هرکدام با غلظت سه در هزار در بود. نتایج نشان داد که دررقم های گنبد و کریم کادمیوم150 میکرومولار موجب کاهش میزان رنگیزه های فتوسنتزی شده است اما میزان کاهش در رقم کریمکمتر بوده است. با افزایش غلظت کادمیوم، میزان قند محلول در رقم کریم 1/2 درصد نسبت به بذور شاهدافزایش یافت.

Keywords:

آنتوسیانین , ژنوتیپ , کلروفیل , فلزات سنگین