مهار مرگ سلولی ناشی از پرتو ایکس در سلول های U937 لنفومای انسانی توسط آربوتین

مقدمه: پرتوهای یونیزان ایکس می توانند انواعی از رادیکال های آزاد اکسیژن (ROS) از جمله هیدروکسیل در بدن انسان تولید کنند که باعث اکسیداسیون DNA و سایر درشت مولکول ها مثل پروتئین و لیپید و در نهایت منجر به مرگ سلول شود. بنابراین، بازدارنده های رادیکال هیدروکسیل مانند آربوتین می توانند عامل حفاظت پرتوی موثری باشند. آربوتین یک گلوکوزید طبیعی هیدروکینون است که برای درمان اختلالات رنگدانه ای استفاده می شود. در این مطالعه اثر آربوتین در مهار رادیکال های هیدروکسیل در سلول های U937 لنفومای انسانی تابش شده با پرتوهای یونیزان ایکس ارزیابی شد.روش تحقیق: سلول های لنفومای انسانی U937 در RPMI 1640 کشت داده شد. سپس به مدت یک ساعت با آربوتین (50 الی 500 میکرومولار) تیمار شده و با دز 10 گری پرتودهی شدند. بعد از 2 الی 6 ساعت تولید ROS با فلوسایتومتری شناسایی شد. تغییرات مورفولوژیکی سلول نیز با روش رنگ آمیزی گیمسا جهت شناسایی آپوپتوز انجام شد. در نهایت داده ها با آزمون t-test تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان ROS در گروهی که فقط پرتو دیده بلافاصله افزایش یافت. اما ترکیب آربوتین و اشعه X تولید رادیکال هیدروکسیل و در نتیجه آپاپتوز را کاهش داد. فلوسایتومتری نشان داد که درصد سلول های آپاپتوزی در گروه های تیمار شده با آربوتین کاهش یافته است. همچنین تغییرات ظاهری سلول مثل متراکم شدن سیتوپلاسم و هسته که نشان دهنده مرگ سلولی است در این گروه کاهش یافت. نتیجه گیری: در این مطالعه ثابت کردیم که آربوتین می تواند سلول ها را از آپاپتوز ناشی از تابش X محافظت کند و این مهارکنندگی احتمالا مربوط به اختلال در عملکرد غشای میتوکندری در روند ایجاد آپاپتوز است.

Keywords:

آربوتین , محافظ پرتو , آپاپتوز , رادیکال آزاد