اقامت غیر مقتضی و ارتباط آن با محل سکونت بیماران

مقدمه: با کاهش روز های بستری غیر مقتضی می توان ارتقاء کیفیت در بیمارستان را تا حد زیادی افزایش داد. اما باید به یاد داشت که در هر فرایند ارتقاء کیفیت، گام اول شناخت مشکل و میزان آن است. هدف این مطالعه بررسی وضعیت بستری غیر مقتضی و ارتباط آن با محل سکونت بیماران است.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی 300 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های کوثر و امیرالمومنین وابسته به دانشگاه علوم پزشکی سمنان مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه از ابزار( Appropriateness Evaluation Protocol) AEP استفاده شد. پرسشگران طرح که از پرستاران غیر پرسنل بیمارستان بودند با مراجعه روزانه به بخشهای بستری پرسشنامه را تکمیل می کردند. اطلاعات بدست آمده در مورد هر بیمار وارد نرم افزار spss گردیده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که 5/65% بیماران روستایی اقامت غیر مقتضی داشته اند در حالی که 9/35% بیماران شهری اقامت غیر مقتضی داشته اند. آزمون آماری نشان می دهد اقامت غیر مقتضی در دو گروه تفاوت معنی داری دارد (05/0=p). نتیجه گیری: بیمارانی که محل سکونت آنها در روستا است اقامت غیر مقتضی بیشتری دارند. شاید علت این امر مشکلات زندگی، دوری از محل زندگی، بیمه یا نیاز به مراجعات بعدی باشد که بیماران ترجیح می دهند در بیمارستان بمانند. مدیران بهداشتی با استفاده از ظرفیت مراکز حمایتی می توانند این مشکل را حل کنند.

Keywords:

بستری , اقامت غیر مقتضی , سکونت , روستا نشینی