بررسی سیستماتیک اثرات و ایمنی تحریک الکتریکی مغز درکنار مداخلات توانبخشی بر پیشرفت توانایی های حرکتی اندام تحتانی در بیماران سکته مغزی

مقدمه : یکی از روش های درمانی طی چندسال اخیر،استفاده از تحریکات الکتریکی مغزTranscranial Direct Current Stimulation (TDCS) می باشد. این روش برای کمک به بیماران با مشکلات مغزی مانند مانند افسردگی، سکته مغزی، اسکیزوفرنی استفاده می شود.هدف از مطالعه حاضر،مروری سیستماتیک بر بررسی مطالعاتی است که اثر TDCS را بر پیشرفت حرکتی اندام تحتانی در بیماران سکته مغزی و همچنین ایمنی و اثرات جانبی آن را مورد ارزیابی قرار دادند. روش تحقیق: در این مطالعه مروری سیستماتیک در فاصله زمانی 2010-2018 از بانک های اطلاعاتی PubMed, ScienceDirect, Google Scholar, Scopus,Ovid جستجو به عمل آمد.در این فرآیند، مطالعاتی که اثر TDCS را در Mobility,Muscle Strength, Walking Speed , Walking Endurance , Balance Function بیماران سکته مغزی ارزیابی کردند و همچنین مطالعاتی که عوارض جانبی این روش را بر مبنای معیار Adverse Event (AE) مورد بررسی قرار دادند، وارد مطالعه شدند.یافته ها: از بین 123 مطالعه یافت شده ، 90 مقاله که دارای معیار های ورود بودند و متن اصلی آنها در دسترس بود انتخاب شدند و در نهایت 7 مقاله وارد مطالعه اصلی شدند.تفاوت های زیادی میان مقالات از نظر متدولوژی ، شاخص های اصلی مورد ارزیابی، تعداد نمونه ، روش اجرا و نتایج حاصل مشاهده گردید.مرور مطالعات نشان داد که استفاده از تحریکات الکتریکی اثرات معنی داری بر بهبود Mobility و Muscle Strength دارد اما تغییرات محسوسی در افزایشBalance Function WalkingEnduranceو Walking Speed مشاهده نشد.همچنین عوارض جانبی TDCS در مواردی که مداخلات طبق پروتکل درمان انجام گرفتند بسیار ناچیز گزارش شدند. نتیجه گیری: به نظر میرسد استفاده از تحریکات الکتریکی مغزی به نسبت اثرات مثبت آن کم خطر بوده و در جهت افزایش قابلیت های حرکتی بیماران سکته مغزی می باشد مفید می باشد

Keywords:

تحریک الکتریکی مغز , tDCS , سکته مغزی , اندام تحتانی