فاطمه مطهری نژاد - دانشجوی دکترای تخصصی کاردرمانی، گروه آموزشی کاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، ایران
شهریار پروانه - استادیار، گروه آموزشی توانبخشی ، دانشگاه کویینز، کینگستون، کانادا
ستاره قهاری - استادیار، گروه آموزشی توانبخشی ، دانشگاه کویینز، کینگستون، کانادا

مقدمه : اختلال راه رفتن یکی از تظاهرات مهم بیماری مولتیپل اسکلروزیس می باشد که نشان دهنده پیشرفت بیماری و عامل ناتوانی است. با توجه به اهمیت خستگی و راه رفتن به عنوان علایم کلیدی تاثیرگذار بر هم و نیز بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط وضعیت راه رفتن با شدت خستگی در این افراد می باشد.روش تحقیق : 60 بیمار مبتلا به ام اس براساس معیارهای ورود (تشخیص قطعی ام اس، سن بین 18-60 سال و نیز عدم وجود سایر بیماری های مزمن) پرسشنامه های وضعیت راه رفتن(Walk-12) و معیار تاثیر خستگی (MFIS)، مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) را تکمیل نمودند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور بررسی ارتباط نمرات خستگی، اضطراب، افسردگی و ویژگی های دموگرافیک با نمره walk-12 از آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافته ها : براساس نتایج به دست آمده، 7/46 درصد از افراد شرکت کننده در این مطالعه دارای مشکل در وضعیت راه رفتن بودند.. ارتباط معناداری بین نمره Walk-12 و شدت خستگی (P=0.001) در این بیماران مشاهده شد. افسردگی، وضعیت شناختی، اضطراب و وضعیت راه رفتن به ترتیب از مهمترین عوامل موثر بر خستگی بودند. نتیجه گیری: وجود افسردگی، مشکلات شناختی، اضطراب و اختلالات راه رفتن از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر خستگی هستند. ضرورت دارد که درمانگران درمان این موارد را جهت درمان خستگی مورد توجه قرار دهند.

مولتیپل اسکلروزیس، راه رفتن، خستگی، اضطراب، افسردگی.