بررسی ارتباط سابقه بستری بر شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی در بیماران تحت جراحی عمومی با بی حسی اسپاینال در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1397

مقدمه: تهوع و استفراغ پس از عمل (PONV) مشکل شایع و تجربه ناخوشایندی برای بیماران تحت جراحی است که باعث تاخیر بهبودی و افزایش هزینه درمانی می شود. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین سابقه بستری با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل بود.روش تحقیق: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی در بیماران تحت جراحی عمومی با بی حسی نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1397 است حجم نمونه با نمونه گیری در دسترس 70 نفر به دست امد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری (VAS) برای بررسی شدت تهوع و استفراغ انجام شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 تجزیه و تحلیل شد در این مطالعه برای انالیزهای تحلیلی از آزمون های T-test ، کای دو و همبستگی های اسپیرمن و پیرسون استفاده شد.سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد 34 نفر از بیماران دارای سابقه بستری و 36 نفر سابقه بستری قبلی نداشتند نتایج آماری نشان داد که شدت تهوع و استفراغ بین دو گروه دارای اختلاف آماری معنی داراست (P<0.05) بنابراین میان افرادی که دارای سابقه بستری هستند و افرادی که سابقه بستری شدن ندارند، از نظر شدت تهوع و استفراغ ارتباط معنی داری وجود دارد و افرادی که دارای سابقه بستری هستند شدت تهوع و استفراغ کمتری نیز در بعد از عمل دارند(P<0.05).نتیجه گیری:با توجه به اینکه شدت تهوع و استفراغ در بیماران با سابقه بستری بیشتر از بیماران بدون بررسی است نشان می دهد که شناخت عوامل مرتبط با حضور فرد در بیمارستان قبل از انجام جراحی می تواند در کاهش شدت تهوع و استفراغ بیماران موثر باشد و شناخت و حذف این فاکتورها می تواند در بهبود حال عمومی بیماران بعد عمل تاثیر گذار باشد.

Keywords:

سابقه بستری , تهوع و استفراغ , عمل جراحی