بررسی استاندارد های سیستم تهویه در اتاق عمل

مقدمه : تحقیقات پزشکی نشان داده شده است که کنترل دما و رطوبت و استفاده از تهویه مطبوع برای معالجه و درمان بیماران بسیار موثر و مفید است . از مهم ترین خطرات در محیط اتاق عمل، می توان به تماس آلاینده ها و ذرات معلق با بدن بیمار و ورود گازهای هوشبر به منطقه خارج از محیط جراحی، اشاره کرد که با ایجاد یک سیستم تهویه مناسب می توان خطرات ناشی از آن را به حداقل رساند . اهمیت و حساسیت بحث تهویه مطبوع دراتاق عمل سبب شده است که طراحی تاسیسات مکانیکی آن را از پیچیدگی خاصی برخوردار باشد .روش تحقیق : این تحقیق از نوع مقاله مروری و بر اساس مطالعه کتابخانه ای و گرداوری اطلاعات از طریق جستجو در بانک های اطلاعاتی google scholar و pubmed به دست آمده است.یافته ها: در اتاق عمل، با این حال منابع اصلی آلودگی دارای منشاء داخلی هستند( بیمار، تیم جراحی و تجهیزات). استانداردها محدودیت هایی برای درجه حرارت، رطوبت نسبی، میزان تغییر هوا، انواع فیلترها، نسبت فشار به مناطق مجاور و مواردی که هوا می تواند گردش کند را ایجاد می کند. حداقل و حداکثر دمای توصیه برای استانداردها متفاوت است. از دیگر شرایط تهویه مطلوب برای اتاق عمل،رطوبت نسبی 30 تا 60 درصد می باشد. سایر نیازهای بدست آمده عبارتند از تغییر سرعت هوا، فشار و فیلتر. کنترل مناسب ذرات موجود در هوا ، مواد شیمیایی و رادیو اکتیو خطرناک ، بو ، ویروس و میکروارگانیزم ها که به وسیله هوا جا به جا می شوند ، برای افراد داخل اتاق عمل، اهمیت ویژه ای دارد.نتیجه گیری: در این مقاله استانداردهای تهویه هوا در اتاق عمل را بیان می شود.که از مقایسه آنها می توانیم محدودیت های لازم برای هر عمل جراحی را نتیجه گیری کنیم. این استانداردها باید انواع مختلف جراحی را در نظر بگیرند، زیرا برخی از بیماران نیاز به مراقبت ویژه دارند. همچنین، به دلیل توسعه در پزشکی، تجهیزات جدید و روش های نوین جراحی، استانداردها باید هر 5 سال تجدید شوند.

Keywords:

سیستم تهویه , رطوبت نسبی , اتاق عمل , مواد شیمیایی