بررسی طراحی درمان در پزشکی هسته ای: مروری بر روش های دزیمتری داخلی

مقدمه : امروزه استفاده از رادیونوکلئید برای درمان و تشخیص در کشورهای مدرن، در حال گسترش می باشد. دزیمتری داخلی برای بهبود کیفیت درمان سرطان ها و متاستازهای منتشر شده از جهت اینکه دز رسیده به تومور چه مقدار است و حفاظت از ارگان های حیاتی در طراحی درمان بسیار مورد اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر روش های دزیمتری داخلی در پزشکی هسته ای می باشد.روش تحقیق : در راستای نیل به این هدف مقالاتی که در سال های 2005 تا 2018 میلادی در پایگاه های MEDLINE، Google Scholar، Science Direct و SCOPUS با کلید واژه های مرتبط به چاپ رسیده اند، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها : روش های مورد استفاده برای دزیمتری داخلی روابط MIRD (Medical Internal Radiation Dosimetry) و فاکتور S، کرنل نقطه ای دز، روش انباشت موضعی انرژی و روش شبیه سازی مونت کارلو میباشند. روش محاسباتی MIRD که امروزه در بیشتر موارد بالینی به صورت روتین انجام می شود بر اساس تخمین دز رسیده به ارگان های حیاتی طراحی شده است و تخمین مناسبی از دز رسیده به تومور های با ابعاد مختلف بدست نمی دهد از طرفی دیگر شبیه سازی مونت کارلو با در نظر گرفتن توزیع رادیواکتیو غیر همگن، عمق نفوذ بافت، هندسه اندام ها و ضایعات می تواند روشی مناسب برای تخمین بهتر دز تومور های با ابعاد مختلف باشد.نتیجه گیری : با توجه به مزیت ها عدم مزیت های روش هی مختلف دزیمتری که در شرایط روتین بالینی مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از شبیه سازی مونت کارلو نه اینبار برای محاسبه پارامترهای حفاظتی در طراحی درمان بلکه تعیین رابطه ابعاد تومور و دز می تواند باعث بهبود در طراحی درمان شود.

Keywords:

رادیونوکلئیدتراپی , دزیمتری , تومور , مونت کارلو