امکانسنجی بکارگیری سلامت همراه در خودمراقبتی بیماران دیابتی شهرستان زابل

مقدمه: دیابت بیماری مزمن و پیشرونده ای است که بدلیل شروع تدریجی، بهبودی غیرقابل پیش بینی و عوارض گسترده آن مشارکت بیمار در امر مراقبت از خود را میطلبد. موبایل از فناوریهای مهم در ارایه مراقبت بهداشتی و خودمراقبتی بیمار میباشد.مطالعه حاضر با هدف بررسی آمادگی مرکز دیابت زابل جهت بکارگیری موبایل در خودمراقبتی بیماران انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی مقطعی در مرکز دیابت شهرستان زابل انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل دوگروه بود. گروه اول کارکنان مرکز و گروه دوم بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز بودند. ابزار جمع آوری داده پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته بود. جهت امتیازدهی به سوالات پرسشنامه ارزیابی آمادگی نمرات صفر تا دو بترتیب به موارد خیر ، تاحدی و بلی اختصاص داده شد. وضعیت آمادگی بیمارستانها در چهار گروه 0 تا کمتر از 25 درصد (آمادگی ضعیف)، بین 25 تا کمتر از 50 درصد (آمادگی متوسط)، بین 50 تا کمتر از 75 درصد (آمادگی خوب) و بیشتر از 75 درصد (آمادگی بسیار خوب) طبقه بندی شد.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که بیشتر افراد شرکت کننده در این مطالعه زنان (68 درصد)، در گروه سنی بین 58-38 (59 درصد) بودند. یافته های بیمار نشان میدهد که 9/68 درصد از افراد مورد مطالعه دارای موبایل بودند که از این بین 5/75 درصد از آنها دارای گوشی ساده و 4/78 درصد از افراد تمایل به استفاده از موبایل در خودمراقبتی را داشتند. یافته های پرسشنامه آمادگی نشان دادکه سطح آمادگی فنی(8/4 ± 76/20)، محیطی(8/1 ±48/12)، سازمانی (97/1±19/11) و انسانی (70/3±16/25) در مرکز دیابت ضعیف بود. بیشترین موانع بکارگیری موبایل در خودمراقبتی بیماران مربوط به کمبود بودجه (9/83 درصد) بود. همچنین 8/25 درصد از افراد بر این باور بودند که استفاده از این فناوری منجر به تداوم سلامت با دسترسی سریع به اطلاعات و کاهش هزینه های مراقبتی میشود.نتیجه گیری: با توجه به اظهارات و علاقه بیماران در خصوص استفاده از موبایل، میتوان از این فناوری در رابطه با خودمراقبتی بیماران دیابتی استفاده نمود و از این طریق ارتباط موثری میان بیماران و ارائه دهندگان مراقبت سلامت ایجاد کرد.

Keywords:

امکان سنجی , موبایل , خودمراقبتی , دیابت