رقیه ساجدی - مدرس دانشگاه علوم پزشکی سمنان و دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی

مقدمه: هدف فناوری آموزشی تسهیل یادگیری و بهبود عملکرد آن است .در این راستا، شبیه سازی های آموزشی به عنوان تکنیک و یا رسانه موجب تحقق این هدف شوند. شبیه سازی به عنوان یک روش تدریس، عبارت از فعالیت هایی است که یک محیط واقعی بالینی را تقلید می کند و برای نشان دادن فرآیندها، تصمیم گیری و تفکر انتقادی به وسیله روش هایی مانند ایفای نقش و استفاده از وسایلی مانند فیلم های آموزشی و مانکن ها طراحی شده است.روش تحقیق: مطالعه حاضر مروری - سیستماتیک می باشد. جهت گردآوری اطلاعات از آخرین مقالات و مطالب علمی موجود در مجلات داخلی و خارجی و منابع دیجیتال و کتابخانه ای استفاده شده است.یافته ها: نتایج مطالعات نشان داد که هرکدام ، اثرات شبیه سازی رابر روی متغیرهای مختلف نظیر یادگیری، سطح دانش، نگرش، تصمیم گیری بالینی، مهارت های بالینی، اعتماد به نفس، رضایت، شناسایی خطاهای درمانی، درمان بیماران، یا تجارب دانشجویان و اساتید با استفاده از طرح های کمی و کیفی و یا ترکیبی از هردو بررسی نموده اند. و همچنین نتایج حاکی از اثرات مثبت روش شبیه سازی در آموزش پزشکی است. با وجود مزایای متعددی که استفاده از شبیه سازی در آموزش علوم بالینی پزشکی دارد از جمله جایگزین شدن آن ها با بیمار واقعی، سهولت کنترل و بدون استرس بودن کار با آن ها و هزینه پایین، اما در عین حال باید توجه داشت که این روش نمی تواند جایگزین آموزش در کنار تخت بیمار گردد و تنها به عنوان یک روش آموزشی مکمل خواهد بود. برای اثر بخش تر شدن شبیه سازی تمرکز بر اهداف و مهارت های کلیدی، دقت در آماده سازی سناریو ها، فراهم آوردن امکان بازخورد شخصی و ارزیابی عملکرد، انجام تجربیات تحت راهنمایی و تناسب شبیه سازی با نیازهای حرفه ای لازم است.

شبیه سازی، آموزش پزشکی، آموزش علوم بالینی، یادگیری، ارزیابی عملکرد