ارزیابی اثر کورکومین بر اصلاح عملکرد های رفتاری، حرکتی و شناختی در موش های مدل اوتیسم

مقدمه: اوتیسم نوعی اختلال تکاملی- عصبی است که توسط مجموعه ای از علائم رفتاری، از جمله نقص در تعامل های ارتباطی و اجتماعی مشخص شده است. همچنین با مشکلات فراگیر در فعالیت های اجتماعی مانند نقص در ارتباط زبانی و غیر زبانی، رفتار کلیشه ای همراه می باشد. شواهد نشان داده اند که کورکومین به عنوان ترکیب اصلی زردچوبه احتمالا اثر سودمندی بر اختلالات ناشی از اوتیسم دارد. بر این اساس هدف این مطالعه تعیین اثر تجویز کورکومین بر اصلاح عملکرد های رفتاری، حرکتی و شناختی در مدل اوتیسم در موش بزرگ آزمایشگاهی می باشد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، برای القاء اوتیسم از تزریق داخل صفاقی والپروئیک اسید (500 میلی گرم به ازاء هر کیلو وزن حیوان) در روز 5/12 بارداری استفاده شد (یعنی زمانی که تکامل جنینی لوله عصبی اتفاق می افتد) ضمنا برخی از گروه ها در فاصله 30 تا 60 روزگی تحت تزریق کورکومین (15 و 30 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن حیوان) یا حامل به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. از طرفی همه موش ها در روز 30 و 60 تحت تست های (ماز بعلاوه ای شکل مرتفع، صفحه داغ، روتارود، میدان باز، ماز تی) قرار گرفتند. یافته ها: آنالیز داده ها نشان داد که تزریق والپروئیک اسید می تواند ایجاد اختلالات رفتاری شامل کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش رفتارهای تکراری، افزایش آستانه تحمل به درد، افزایش میزان اضطراب، کاهش رفتارهای جستجو کننده، کاهش قدرت تعادل و یادگیری حرکتی و تغییر عملکرد شناختی در نوزادان موش در طی روند ارزیابی بعد از تولد که معمولا در روزهای 30 و 60 انجام می شود می گردد و تجویز کورکومین می تواند بطور معنی داری این اختلالات را اصلاح نماید (P<0.05). نتیجه گیری: این یافته ها نشان دادند که کورکومین می تواند موجب اصلاح عملکرد های رفتاری، حرکتی و شناختی در موش های مدل اوتیسم شود و استفاده از این ترکیب احتمالا می تواند در درمان فارماکولوژیکی اختلال اوتیسم موثر واقع شود.

Keywords:

اوتیسم , عملکرد حرکتی-شناختی , کورکومین , زرد چوبه , موش بزرگ آزمایشگاهی