بررسی الگوهای طراحی بیوفیلیک در فضاهای درمانی بمنظور ارتقای ارتباط انسان با طبیعت

براساس مطالعات، ارتباط با طبیعت بر ابعاد فیزیکی، روانی، شناختی و اجتماعی انسان اثر گذاشته و فواید بیشماری را برای او خواهد داشت. در این میان یکی از مهمترین مکانهایی که ارتباط با طبیعت در آن اهمیت دارد، محیط های درمانی است. ارتباط با طبیعت در محیطهای درمانی اثر مثبتی بر آدمی گذاشته و سهولت دوران بهبودی او را به دنبال دارد. درمقابل، ارتباط الگوهای معماری و شهرسازی در جوامع کنونی با طبیعت به کمترین حد خود رسیده است. بیوفیلیک همچون حلقه ای وصل کننده عمل کرده و این ارتباط را بازسازی خواهد کرد. از آنجایی که زیستگاه طبیعی امروزه عمدتا محیط زیست ساخته شده است، جایی که ما 90 درصد از زمانمان را در آنجا سپری می کنیم، طراحی بیوفیلیک به دنبال برآورده ساختن نیاز ذاتی ما به وابستگی با طبیعت در شهر ها و ساختمان های مدرن است. بنابراین، هدف اساسی طراحی بیوفیلیک، ایجاد زیستگاه خوب برای مردم به عنوان موجودات بیولوژیکی است که در ساختارهای مدرن، منظره ها و جوامع زندگی می کنند. لذا شناخت الگوهای این رویکرد در طراحی فضاهای درمانی که سبب ارتباط انسان با طبیعت شده، ضروری است. روش تحقیق اتخاذ شده در این مقاله، تحلیل محتوا است؛ به گونهای که با بررسی و تحلیل نظریات پژوهشگران درباره بیوفیلیک، الگوهای طراحی این رویکرد شناسایی و دستهبندی خواهند شد. سوال اصلی در این پژوهش این است که طراحی بیوفیلیک در چه ابعادی بر انسان اثر میگذارد الگوهای طراحی بیوفیلیک مفید در طراحی فضاهای درمانی چیست به عنوان نتیجه میتوان بیان کرد که همواره ارتباط با طبیعت سبب ایجاد آرامش در ذهن مخاطب میشود؛ اما در جوامع امروزی، این ارتباط به حداقل رسیده است. در این میان رویکرد بیوفیلیک بر آن دسته از جنبه های دنیای طبیعی تمرکز میکند که منجر به سلامت و بهره وری انسان از محیط پیرامونش میشود. بنابراین، شناخت درست الگوهای طراحی بیوفیلیک و به کارگیری آن جهت باززنده سازی ارتباط درون و برون امری ضروری است. بر این اساس، معماری بیوفیلیک به دو دسته معماری ارگانیک و بومی تقسیم شده که هریک دارای زیرگروه هایی است.

Keywords:

طبیعت , فوایدطبیعت , بیوفیلیک , الگوهای طراحی بیوفیلیک , فضاهای درمانی