بررسی ارتباط سطح سرمی ویسفاتین با شاخص های آنتروپومتریک و میزان وزنگیری دوران بارداری مادر
عنوان مقاله: بررسی ارتباط سطح سرمی ویسفاتین با شاخص های آنتروپومتریک و میزان وزنگیری دوران بارداری مادر
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-22-5_006
منتشر شده در شماره 5 دوره 22 فصل در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-22-5_006
منتشر شده در شماره 5 دوره 22 فصل در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
اشرف صابر - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. مربی مامایی، دانشکده علوم پزشکی اسفراین، اسفراین، ایران
نجمه تهرانیان - استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
متین السادات اسمعیل زاده - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
شیوا پورعلی رودبنه - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
اشرف صابر - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. مربی مامایی، دانشکده علوم پزشکی اسفراین، اسفراین، ایران
نجمه تهرانیان - استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
متین السادات اسمعیل زاده - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
شیوا پورعلی رودبنه - کارشناس ارشد مامایی، گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مقدمه: ویسفاتین یک آدیپوکین مترشحه از بافت چربی است که به نظر میرسد با میزان وزنگیری در دوران بارداری مرتبط باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی ویسفاتین در بارداری و ارتباط آن با شاخصهای آنتروپومتریک و وزنگیری دوران بارداری مادر انجام شد. روشکار: این مطالعه کوهورت در بازه زمانی آذر ماه سال 1394 تا شهریور سال 1395 بر روی 56 زن باردار 40-18 ساله در سه ماهه اول بارداری که برای مراقبت های دوران بارداری به مراکز جامع سلامت پرجمعیت مراجعه کرده بودند، انجام شد. زنان باردار از نظر شاخص توده بدنی قبل از بارداری به دو گروه A (BMI طبیعی) و B (BMI بالاتر از طبیعی) تقسیمبندی و همگن شدند. سطح سرمی ویسفاتین در هفته های 12-6 و 20-15 بارداری به روش ELISA سنجش شد. روش گردآوری اطلاعات شامل: مشاهده، معاینه و مصاحبه بیمار با استفاده از پرسشنامه در سه بخش اطلاعات فردی، تاریخچه مامایی و طبی مادری و متغیرهای جنینی، نتایج آزمایشگاهی بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای کای دو نمونهای، من ویتنی، آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون، رگرسیون و آزمون همبستگی رتبهای اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین ویسفاتین سرمی از سه ماهه اول بارداری به سه ماهه دوم بارداری در هر دو گروه به طور معنیداری افزایش پیدا کرده بود (به ترتیب 005/0=pa و 001/0= pbدر گروه Aو B). میانگین سطح سرمی ویسفاتین سه ماهه دوم بارداری گروه B نسبت به گروه A به طور معناداری بیشتر بود (04/0=p). میزان وزنگیری در طی سه ماهه دوم بارداری گروه A به طور معناداری در مقایسه با گروه B بیشتر بود (03/0=p). سطح ویسفاتین سه ماهه دوم ارتباط مثبت و معناداری با شاخص توده بدنی سه ماهه سوم بارداری در گروه A داشت (01/0=p، 54/0=r). نتیجهگیری: الگوی افزایشی در غلظت ویسفاتین پلاسمای مادر با پیشرفت بارداری در زنان باردار در گروه با شاخص توده بدنی طبیعی ممکن است تابعی از تغییرات افزایشی در بافت چربی احشایی باشد که در افزایش انعطافپذیری متابولیسم مادران در بارداری و کاهش بروز بیماریهای متابولیک نقش داشته باشد.
کلمات کلیدی: شاخص های آنتروپومتریک, وزنگیری طی بارداری, ویسفاتین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/934438/