بررسی فراوانی نقص پروتئین های C و S و آنتی ترومبین III و حضور آنتی بادی های سندرم آنتی فسفولیپید در زنان مبتلا به سقط های مکرر جنین

مقدمه: سقط مکرر به بروز بیشتر از سه سقط جنین قبل از نیمه اول بارداری اطلاق می شود. از عوامل مهم این بیماری، نقص پروتئین های ضد انعقادی C، S و آنتی ترومبین III می باشد. از طرفی وجود آنتی بادی های سندرم فسفولیپید مانند فاکتور LA (لوپوس آنتی کواگولانت)، آنتی فسفولیپید، آنتی کاردیولیپین و بتا-دو گلیکوپروتئین می تواند عامل سقط مکرر گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان سرمی این فاکتورها در زنان مبتلا به سقط مکرر انجام گرفت. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 80 نفر از بیماران مبتلا به سقط مکرر که در سه ماهه اول بارداری سقط داشتند و به درمانگاه زنان مراجعه نمودند، انجام شد. برای تعیین میزان شیوع نقص پروتئین های مهار کننده انعقادی از روش تشکیل لخته و جهت تعیین میزان آنتی بادی های سندرم فسفولیپیدی از روش الایزا استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: مقاومت به پروتئین C فعال با 3/21%، نقص PS و نقص PC هر کدام با 8/8%، نقص توام پروتئین C و S به صورت همزمان 7/3% و نقص AT-III در 3/1% بیماران مشاهده شد. میزان شیوع فاکتور لوپوس آنتی کواگولانت 8/3%، آنتی فسفولیپید 5/2%، بتا-دو گلیکوپروتئین 5/2% و آنتی کاردیولیپین IgG 3/1% بود. حضور آنتی کاردیولیپین IgM در هیچ یک از بیماران مشاهده نشد. نتیجه گیری: مقاومت به پروتئین C فعال، شایع ترین نقص پروتئین ضدانعقادی طبیعی در زنان مبتلا به سقط های مکرر مراجعه کننده به آزمایشگاه تشخیص طبی بیمارستان فوق تخصصی بقیه الله تهران می باشد.

Keywords:

پروتئین های مهارکننده انعقادی , سقط های مکرر , سندرم آنتی فسفولیپید