محمدرضا سیف - دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محمد محمدزاده مقدم - جهاد دانشگاهی
سعید میرزایی - جهاد دانشگاهی

بررسی امکان آشکارسازی سازه­های زیرزمینی همواره یکی از پیچیده­ترین مسائل مورد بحث در تامین امنیت تاسیسات مدفون بوده است. در این مقاله از داده­های مغناطیسی برای حل مسئله استفاده شده است و مسئله به صورت مستقیم و معکوس در نظر گرفته شده است. در مسئله مستقیم با فرض معلوم بودن ابعاد و موقعیت سازه مدفون به مدل سازی سیگنال میدان مغناطیسی پرداخته می­شود و با بررسی دامنه این سیگنال و سطح نوفه دستگاه مغناطیس­سنج امکان کشف سازه زیرزمینی مورد بحث قرار می­گیرد. در مسئله معکوس، با معلوم بودن سیگنال میدان مغناطیسی با استفاده از روش­های سیگنال تحلیلی، اویلر و وارون­سازی سه­بعدی توسط الگوریتم لی و اولدنبرگ، موقعیت سازه مدفون برآورد می­شود. هر دو مسئله مستقیم و معکوس با انجام شبیه­­سازی­های متنوع مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهای پدافندی برای کاهش احتمال کشف سازه­های زیرزمینی ارائه شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که در صورت انجام یک عملیات مغناطیس­سنجی با فاصله خطوط برداشت کمتر از 60 متر می­توان در شرایط آرام زمین­شناسی مانند حوضه­های رسوبی، اهداف و سازه­های نظامی با خودپذیری بالاتر از 05/0 در واحد SI را تا عمق 200 متری با وضوح مناسبی شناسایی کرد. با افزایش خودپذیری مغناطیسی سازه احتمال کشف آن بالاتر می­رود به طوری که اگر خودپذیری آن از 1/0 تجاوز کند احتمال کشف تا اعماق 400 متر هم وجود خواهد داشت.  

مغناطیس سنجی, سازه های مدفون, سیگنال تحلیلی, اویلر, وارون سازی سه بعدی