جعفر جهانی - عضو هیئت علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز
مصیب بامری - دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه شیراز

هدف این پژوهش تبیین حقیقت زبان در اندیشه گادامر و استلزامات آن برای تدریس است. روش تحقیق، تحلیلی- استنتاجی از نوع پژوهشهای کیفی است. در این پژوهش ابتدا اندیشه گادامر در باب فهم بیان می شود و در گام بعدی سعی شده است از بین پیش بایست ها فهم، نقش زبان در اندیشه گادامر مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجایی که روش های تدریس باید باعث توسعه فکر و ایجاد فهم در فرد شوند و اغلب روش های تدریس سنتی، نشاءت گرفته از تجربه می باشند و همچنین محدود به انتقال موضوع مشخص هستند، با توجه به دیدگاه گادامر این نوع تدریس با ماهیت انسان سازگار نیست. برای برون رفت از این مسئله از حقیقت زبان در اندیشه گادامر استفاده شده است. وی این مسئله را در قالب یک گفتگو و دیالوگ که به صورت تلنگر یا ضربه به ذهن وارد می شود، می داند، که ذهن را آگاه می کند، که چگونه در مسیر فرد و سرنوشت آن به دور از مهار سرنوشتی خاص می یابد. پس در تدریس نیز عناصری همچون گفتگو و مهارگریزی مبنای اصلی است. تدریس همچون گفتگو فرایندی است که در آن محتوا، افق معلم و افق دانش آموز به دور از مهار با همدیگر ممزوج می شود، و نتیجه فراتر از سه افق فوق حاصل می شود. کنترل از سوی هرکدام، فهم را دچار مشکل می کند. این نوع تدریس در قالب یک دیاگرام به نمایش آمده است.

زبان، دیالوگ، هانس گنورگ گادامر، روش تدریس