سیدعلی هاشمی خانعباسی
زهرا مختاری

نکاح عقدی است که به موجب آن زن و مرد به منظور تشکیل خانواده و شرکت درزندگی مشترک با هم متحد میشوند. عقد نکاح از عقود معین در قانون مدنی است که باید شرایط اساسی صحت عقود در آن رعایت شود. یکی از شرایط اختصاصی عقد نکاح جریان صیغه عقد است که در صورت قدرت بیان باید به عربی خوانده شود. ایجاب و قبول در عقد نکاح باید به صورت فوری و به موالات باشد به نظر اکثر فقها قبول باید از جانب زن باشد. از نظر فقه و حقوق ایران اختیار قبول با طرفین عقد است ولی در مواردی مانند سفه و جنون اولیا حق دخالت دارند. با اجرای صیغه عقد نکاح آثاری بر آن مترتب میشود. از مهمترین آثار شرعی که بعد ازاجرای صیغه عقد نکاح مترتب میشود ایجاد محرمیت بین زن و شوهر است از آثار عقلی نیز میتوان به ایجاد یک تعهد دو طرفه اشاره کرد. با اجرای صیغه عقد تعهد و مسوولیت ایجاد میشود. عقلا در کارهای بزرگ مثل انجام معاملات بزرگ از عقد استفاده میکنند و به رضایت دو طرف معامله بسنده نمیکنند و صرف رضایت دو طرف را تامین کننده تعهد و مسئولیت مورد نیاز در اینگونه امور مهم نمیدانند و معتقدند که تثبیت این تعهدات در قالب عقد، تحقق مییابد و عرفا نیز بعد از اجرای صیغه زن و شوهر برای تشکیل زندگی مشترک و توارث آماده میشوند

نکاح، دائم، موقت، صیغه عقد، محرمیت