نور محمد رضایی - دانشگاه علامه طباطبایی تهران
اکرم گروسی - دانشگاه تربیت مدرس تهران
فریبرز درتاج - دانشگاه علامه طباطبایی تهران
محمد کاظم مهاجری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات

مقدمه: توانمند سازی فرایند افزایش احساس خودکارآمدی در کارکنان از طریق شناسایی نقاط قوت و حذف نقاط ضعف می باشد. کارکنانی که دارای احساس توانمندی بالایی هستند بیشتر می کوشند و بیشتر موفق میشوند و از کارکنانی که احساس توانمندی پایینی دارند، پشتکار بیشتری نشان میدهند در نتیجه رضایت شغلی بالاتری دارند. روش: این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نوع تحقیق توصیفی - پیمایشی است. به همین منظور 1200 نفر از پرسنل ناجا به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های محقق ساخته پاسخ دادند. نتایج: یافته ها نشان می دهد شفافیت نقش، مشارکت در تصمیم گیری، رضایت شغلی، نظام پاداش، سبک رهبری، حمایت مدیر از کارکنان بهطور مستقیم بر احساس توانمندی کارکنان نقش دارند. علاوه بر این، شفافیت نقش، مشارکت در تصمیم گیری، حمایت مدیر با میانجیگری رضایت شغلی بر احساس توانمندی کارکنان نقش دارند. بحث: بین یافتههای پژوهشهای مختلف در خصوص نقش عوامل مدیریتی موثر بر احساس توانمندی تناقض وجود دارد از آنجایی که یافتههای تحقیق حاضر در تضاد با برخی از یافته های پژوهشهای پیشین است تا حدودی نتایج این تحقیق میتواند تناقض های موجود را حل نماید.

احساس توانمندی, توانمندسازی, عوامل مدیریتی, رضایت شغلی