مقایسه اثربخشی رژیم های ترکیبی دوز ثابت با رژیم های مجزا در درمان بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت- یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: رژیم های ترکیبی با دوز ثابت و رژیم های مجزا دو رژیم مطرح در درمان بیماران مسلول هستند. از آنجا که کارامدی درمان از اصول بنیادین کنترل بیماری سل است، لذا در این مطالعه اثربخشی این دو نوع رژیم دارویی در درمان بیماری سل مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، بر روی 331 نفر از بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت انجام شد. تخصیص بیماران به گروه های مداخله و غیر مداخله بصورت تصادفی و درمان بیماران مطابق با پروتکل ملی مبارزه با سل ایران انجام شد.گروه مداخله با داروهای ترکیبی و گروه غیر مداخله با داروهای مجزا درمان شدند. میزان تبدیل اسمیر خلط بیماران در دو گروه درمانی از مثبت به منفی در پایان ماه های دوم، سوم و چهارم و همچنین نتیجه درمان در پایان ماه پنجم یا ششم در دو گروه مقایسه و تحلیل شد.یافته ها: میزان تبدیل اسمیر خلط از مثبت به منفی در گروه های مداخله و غیر مداخله در پایان ماه دوم درمان به ترتیب 70/2 درصد و 65 درصد، در پایان ماه سوم به ترتیب 86/3 درصد و 90 درصد و در پایان ماه چهارم درمان به ترتیب 94 و 96 درصد گزارش گردید. میزان رخداد موفقیت در پایان دوره درمان نیز در گروه مداخله 95,3 درصد و در گروه غیر مداخله 100 درصد بود.نتیجه گیری: در فاز حمله ای درمان، داروهای ترکیبی اثربخشی برابر با داروهای مجزا دارند، اما موفقیت درمان شش ماه ه که ملاک درمان بیماران محسوب می گردد، در داروهای مجزا بالاتر است.

Keywords:

بیماری سل , داروهای ترکیبی , داروهای مجزا