بررسی ساختار و مصالح خانه های سنتی ایران در اقلیم معتدل و مرطوب ( مطالعه موردی: خانه ی آوانسیان رشت)

بهبود شرایط زیستی در اقلیم های مختلف کشور ایران مسئله ای استکه از دیرباز در طراحی بناها مورد توجه بوده است و یکی از پایه های اصلی معماری سنتی ایران نیز برهمین اصل استوار است .امروزه نیز با توجه به بحران انرژی و همچنین آلودگی های ناشی ها از مصرف سوخت ی فسیلی طراحی برمبنای حداکثر سازگاری با شرایط اقلیمی و حداقل نیاز به مصرف انرژی اهمیت دوچندانیافته است.معماری هر سرزمین جلوه ای از فرهنگ آن مرزوبوم است. معماری ایران نیز آیینه فرهنگ ایرانیان است؛ میتوان مختصات فرهنگ ایرانی را در معماری غنی و پربار ایرانی جست جو کرد و برعکس. در این میان، خانه قدیمی ترین و یکی از مظاهر گویای پیوند معماری و فرهنگ است.موضوع مهمی که در این مقاله به بحث گذارده می شود این است که خانه ایرانی بعنوان جلوه ای از معماری سنتی ما علی رغم مقبولیت در نزد مردم، فراموش شده است به نحوی که میزان تمایل به استفاده و زندگی در آن بسیار کم بوده و تنها از آن بعنوان خاطرات شیرین یاد می شود این خانه ها نیز بخشی از گنجینه پربار معماری ایران است که به شناختن و شناساندن نیاز دارد و این که استفاده از مصالح بومی در ساخت و ساز ابنیه از جمله راهکارهای ارائه شده در توسعه پایدار در تطابق با شرایط محیطی ما میباشد، از آن جایی که استفاده از مصالح بومی در معماری سنتی گذشته بیشتر رواج داشته وامروزه در معماری مدرن کنار گذاشته شده اند، شناخت مصالح بومی هر منطقه و بررسی امکان استفاده از آن مصالح از اهمیت ویژه ای برخوردار میباشد.در این راستا، ابتدا با شناسایی گروه اقلیمی مورد نظر در جدول پهنه بندی اقلیمی اهداف عمده طراحی اقلیمی در منطقه استخراج شاده است. همچنین ویژگی هایی از مصالح که در تطابق ساختمان با اقلیم موثرند تبیین شده اند، سپس با بررسی راهکارها، پیشنهاداتی در جهات استفاده مجادد از مصالح بومی ارائه شده است.

Keywords:

رشت , خانه , هویت تاریخی , مصالح خانه های سنتی , ساختار