بررسی چند اثر برجسته ی معماری از دوره ی قاجار با رویکرد معماری و توسعه ی پایدار در شهر کرمانشاه

شهر کرمانشاه که در غرب کشورمان واقع شده ، از نظر قدمت تاریخی یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران است زیرا بر اساس غار شکارچیان به دوره ی پارینه سنگی برمی گردد. این قدمت تاریخی باعث شده که کرمانشاه از معماری غنی برخوردار باشد. کرمانشاه منطقه ای نیمه کوهستانی با آب و هوای گرمسیری است. معماران گذشته بر اساس اقلیم هر منطقه، از مصالح خاص استفاده کرده و معماری بومی خاص آن اقلیم را اجرا می کرده اند. با توجه به آب و هوا و زاویه ی تابش خورشید به ساختمان زاویه ی درست می داده اند تا بیشترین بهره را از نور و باد داشته باشند و باعث کاهش اتالف انرژی شوند. معماران دوره قاجار آثاری از خود به جا گذاشته اند که امروزه نیز بسیار با ارزش هستند. هدف از این پژوهش سبک شناسی ساختمان های هویت بخش کرمانشاه در دوره ی قاجار بر اساس دو موضوع سنت و کاربرد دوباره ی آن در معماری معاصر شهر می باشد. همچنین تلاش کرده ایم عوامل تاثیر گذار بر معماری دوره ی قاجار در کرمانشاه را بیابیم. بنابراین ابتدا مفهوم معماری و توسعه ی پایدار را بازگو می کنیم و سپس چند بنای مسکونی متعلق به دوره ی قاجار را مورد بررسی قرار می دهیم تا پی ببریم که معماران گذشته چگونه با اصول و طراحی خود باعث ایجاد توسعه ی پایدار در بناها می شدند.

Keywords:

اثر معماری , دوره قاجار , کاهش اتالف انرژی , معماری بومی , طراحی اقلیمی , تطابق بنا با اقلیم.