عنایت اله راضی - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرمشناسی از دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری (تهران) و قاضی دادگستری شهرستان سیرجان

کودکان و نوجوانان اغلب مرتکب جرایمی می شوند که عنوان بزهکاری بهتر بر افعال آنان اطلاق می شود.در اکثر مواقع پیشگیری همراه با مجازات است ولی در خصوص اطفال و کودکان و به اقتضای سنین رشدآن ها پیشگیری حالت غیرکیفری به خود گرفته که در معنای علمی که در جرم شناسی پیشگیرانه به عنوانشاخه ای از جرم شناسی کاربردی بررسی می شود قلمرو متنوع و گستردهای دارد. پیشگیری غیرکیفری اکثرارکان جامعه را با آن درگیر می کند یعنی جامعه، خانواده، مدارس و رسانه ها در قبال هدایت و همراهیکودکان در انجام حسن اعمال مقبول جامعه مسیول هستند. با این حالت پیشگیری در خصوص، جرایماطفال را می توان در دسته بندی ذیل تقسیم نمود. در دسته نخست تدابیر پیشگیرانه عمومی یا پیشگیریاجتماعی در جهت اصلاح و تربیت کلیه افراد جامعه که می توانند بزهکاران بالقوه باشند و تدابیر خصوصیبرای افرادی که حالت خطرناک و روحیه ضد اجتماعی و ناسازگاری دارند متمرکز کند و سیاست هایآموزشی و تربیتی نیز در این سطح از پیشگیری از ارتکاب بزه مد نظر قرار می گیرد. البته خانواده و آموزشو پروش در راستای هم می توانند نقش اساسی داشته باشند. لذا اتخاذ راهبردهای پیشگیرانه در مراحل قبل وبعد از تکوین بزهکاری و بزه دیدگی کودکان در چارچوب سیاست گذاری تربیتی و آموزشی از اهمیتویژه ای برخوردار است که در این تحقیق هم این جهت گیری مورد بحث قرار گرفته است و سپس مقالهپیشرو با بهره گیری از نظریه جامعه شناختی به بررسی چگونگی پیشگیری جامعه مدار اطفال از ارتکابجرایم و بزهکاری می پردازد.

کودکان، اطفال، بزهکاری، آسیب های اجتماعی، مدرسه، خانواده، اصلاح و تربیت