منصور امینی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیکی، گروه حقوق، تهران، ایران
لیلا عباسی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیکی، گروه حقوق، تهران، ایران

یکی از قراردادهایی که به عنوان امری تبعی، پس از پیدایش و رسمیت یافتن حقوق مالکیت فکری و بهطور خاص پس از ظهور و اهمیت یافتن حقوق مربوط به علایم تجاری منعقد می گردد فرانشیز می باشد.قرارداد فرانشیز قراردادی است که بین فرانشیز دهنده و فرانشیز گیرنده به عنوان مالک حقوق مالکیتفکری منعقد می شود به عبارت دیگر فرانشیز گیرنده معمولا از حقوق مربوط به علامت تجاری و بعضاحقوق مالکیت فکری متعلق به فرانشیز دهنده که محدود به مدت زمان است استفاده می کند. علیرغماهمیت این قراردادها، جدید بودن و در واقع فقدان سابقه تقنینی در نظام حقوقی ایران، موجب حدوثابهاماتی در خصوص ماهیت و اوصاف این قرارداد شده است. نظر به رواج روزافزون قرارداد فرانشیز درگستره نظام های حقوقی داخلی و بین الملی و ضرورت تبیین ماهیت و چیستی این قرارداد در حقوق ایران،پژوهش حاضر تلاش می کند تا با تمسک به قواعد عمومی قراردادها و مقایسه آن با رژیم حاکم بر این نوعقرارداد ضمن ارایه تصویر روشن از آن، ماهیت و اوصاف خاص این نوع قرارداد را که مهم ترین موضوعآن علایم تجاری است، شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

قرارداد فرانشیز، فرانشیز دهنده، فرانشیز گیرنده، ماهیت فرانشیز، انواع فرانشیز