محمد فرید پرچین سفلی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز. ایران

تاریخ زندگی بشر نشان داده است که انسان ها همواره سعی در اجرای عدالت داشته اند ولی به خاطر نسبیبودن مفهوم عدالت سعی و تلاشها پایان ناپذیر است و در بدو امر قایل به تفسیر قانون نبوده اند ولی بهمرور زمان این موضوع کاملا ثابت شده است که قانون در زمان تصویب کلی بوده و قانونگذار همه چیز رانمی تواند پیش بینی کند و در صورت سکوت و نقص و کهنگی قانون بایستی تفسیر صورت گیرد.تحولات زیادی طی ادوار گذشته در خصوص لزوم تفسیر و مراجع تفسیر صورت گرفته است و در یکبرهه زمانی قانون گذار را مفسر قانون تصویب شده دانسته اند و در این خصوص روش های گوناگونی همداشته اند و برای قضات جایگاهی برای تفسیر قایل نبودند و قاضی را دهان قانون گذار می دانسته اند ولیاخیرا نیز قاضی را مسیول تفسیر قانون دانسته اند بنابراین به دلیل مجرد و نسبی بودن مفهوم عدالت وبرخورد اجرای آن با نظم، قواعد حقوق گاه از عدالت فاصله می گیرند هرچند گرایش به سوی آن را بهعنوان آرمانی مطلوب همیشه حفظ می کنند ولی در مواردی مصلحت اندیشی های تنگ نظرانه خود ازبزرگترین موانع عدالت می گردد در این مقاله سعی شده است ضرورت تفسیر و تاثیر عدالت در تفسیرقانون با توجه به انواع تفسیرها و همچنین مراجع صالح برای تفسیر مورد بررسی قرار گیرد آنچه مهم استرعایت عدالت در تفسیر قانون است به نظر می رسد باید مفسر عادلی داشته باشیم تا بتوانیم عدالت را درتفسیر قانون به صورت مثبت، موثر بدانیم.

قانون، عدالت، تفسیر قضایی، تفسیر قانونی