آرش قلوبی - استادیار، مرکز تحقیقات پیشگیری از آترواسکلروز، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمود محمدزاده شبستری - استاد، مرکز تحقیقات پیشگیری از آترواسکلروز، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
احمد جمشید رضایی - متخصص قلب و عروق
وحیدرضا دباغ - دانشیار، گروه پزشکی هسته ای، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سابقه و هدف: تعداد فریم ترومبولیز در انفارکتوس میوکارد TFCشاخصی عینی و کمی از جریان عروق کرونر است و کسر ذخیره جریانی Fractional Flow Reserve; FFR نیز یک شاخص برای تنگی اپیکاردیال شریان کرونری ناشی از یک ضایعه خاص می باشد. امروزه FFR معتبرترین ابزار برای تصمیم گیری در مداخلات کرونری می باشد. با این حال، هزینه آن نسبتا بالا است و توسط شرکت های بیمه در کشور ما پرداخت نمی شود. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین TFC اصلاح شده CTFC و FFR در بیمارانی است که همزمان تحت آنژیوگرافی کرونر و اندازه گیری FFR برای ضایعات عروق کرونر متوسط قرار می گیرند. مواد و روشها: مطالعه گذشته نگر مقطعی حاضر شامل اطلاعات 24 بیمار 16 مرد، و 8 زن با میانگین 77 سال بود که برای تنگی عروق کرونری متوسط خود تحت اندازه گیری / سنی 7 FFR قرار گرفتند. بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی اخیر، اکتازی عروق کرونر و کندی جریان کرونر از مطالعه خارج شدند. FFR با اندازه گیری فشار متوسط کرونری دیستال به تنگی نسبت به فشار متوسط آیورت به وسیله ی سیم فشاری تعیین شد. همچنین در کلیه بیماران محاسبه TFC با شمارش تعداد فریم های آنژیوگرافیکی که باید طی شود تا ماده حاجب که بیشتر از 70 درصد لومن شریانی را در فریم اول پر کرده است به لندمارک انتهایی از پیش تعریف شده رگ مربوطه برسد، انجام شد. در شریان نزولی قدامی رقم بدست آمده به عدد 1.7 تقسیم شد. یافته ها: پانزده بیمار دارای درگیری درLAD ، هفت بیمار RCA و دو بیمار LCX بودند. میانگین CTFCوFFR به ترتیب 20.6 و 0.90بود نتایج نشان داد که میان / 20 و 90 / به ترتیب 6 CTFC و FFR رابطه خطی معنی داری وجود ندارد P= 0.514 و r=0.14 نتیجه گیری: با توجه به اینکه هیچ ارتباط معنی داری بین CFTC و FFR وجود ندارد، CTFC نمی تواند به عنوان یک شاخص مستقل برای تصمیم گیری در مداخلات عروق کرونر استفاده شود

آنژیوگرافی؛ انفارکتوس میوکارد؛ ترومبولیز؛ کسر ذخیره جریانی