زهرا کاظمی - کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه پیام نور تهران غرب
بهروز لاری سمنانی - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه پیام نور تهران غرب

تنوع بخشی به منابع انرژی، توسعه پایدار و ایجاد امنیت انرژی، همچنین مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف سوخت های فسیلی از یک طرف و تجدیدپذیر بودن منابع انرژی های نو از طرف دیگر باعث توجه جدی به توسعه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر و افزایش سهم این منابع در سبد انرژی شده است. هدف اصلی این تحقیق بررسی عوامل موثر بر مدیریت استراتژیک توسعه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر می باشد. این مطالعه ماهیتا توصیفی است و از بعد گردآوری اطلاعات از نوع دلفی (کیفی) است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بوده و نمونه آماری را خبرگانی که در امر پروژه های انتقال فناوری همکاری کرده اند، شامل کارشناسان سازمان انرژی های نو ایران، تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. براساس نتایج آژمون فریدمن، بین میزان اهمیت عوامل موثر بر مدیریت استراتژیک توسعه فناوری انرژی های تجدیدپذیر تفاوت وجود دارد. اهمیت عوامل مالی در وهله اول (میانگین (4/53)، عوامل فنی در وهله دوم ( میانگین 4/47)، عوامل سازمانی در وهله سوم (میانگین 2/47)، سپس عوامل زیست محیطی (میانگین 2/21) و در آخر عوامل تجاری (میانگین 1/32) می باشد.

مدیریت استراتژیک، توسعه فناوری، انرژی های تجدیدپذیر