بررسی دیدگاه دانشجویان رشته تکنولوژی پرتوشناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از نحوه ارائه دوره های کارآموزی در سال 1395

  مقدمه: آموزش بالینی، در شکل دهی مهارتهای اساسی و توانمندیهای حرفه ای دانشجویان نقش اساسی دارد. شناسایی مشکلات آموزش بالینی به رفع یا اصلاح نقاط ضعف کمک نموده و می تواند موجب بهبود دستیابی به اهداف آموزشی، تربیت افراد ماهر و ارائه خدمات با کیفیت بالاتر شود. این پژوهش با هدف ارزیابی کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان تکنولوژی پرتوشناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، در سال 1395 بر روی 103 نفر از دانشجویان رشته تکنولوژی پرتوشناسی دانشکده پیراپزشکی مشهد انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری بود و دانشجویانی که در حال گذراندن واحد درسی کارآموزی و کارآموزی در عرصه بودند، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ای روا و پایا بود. تجزیه و تحلیل نتایج به وسیله آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS و با سطح معناداری 05/0 p< صورت گرفت. یافته ها: از دیدگاه دانشجویان، وضعیت آموزش بالینی در حیطه های برخورد با دانشجو و عملکرد مربیان بالینی در سطح خوب و در حیطه های محیط آموزشی، اهداف و برنامه های آموزشی، نظارت و ارزشیابی در سطح متوسط ارزیابی شد. اختلاف معناداری بین میانگین آیتمهای پنجگانه پرسش نامه  وجود نداشت و همچنین تفاوت معناداری بین رضایت مردان و زنان از رشته تحصیلی خود دیده نشد. نتیجه گیری: بررسی مجدد در اهداف و برنامه ها و شیوه نظارت و همچنین مرتفع ساختن کمبود امکانات بخش بالین میتواند به ارتقای روز افزون کیفیت آموزش بالینی کمک قابل توجهی کند. کلید واژه ها: آموزش بالینی، دانشجو، تکنولوژی پرتوشناسی

Keywords:

آموزش بالینی , دانشجو , تکنولوژی پرتوشناسی