تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی بر مدیریت استرس دانش آموزان

مقدمه: میزان استرس و عوارض آن به حدی در زندگی مردم افزایش یافته که موجب نگرانی بسیاری از موسسه ها و سازمان ها از جمله سازمان جهانی بهداشت شده است. برای کاهش تاثیرات منفی استرس بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان راه های مختلفی وجود دارد که یکی از این راه ها، آموزش مدیریت استرس می باشد. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی بر مدیریت استرس دانش آموزان دبیرستانی دخترانه بجنورد در سال 1396 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، 60 نفر از دانش آموزان پایه اول متوسطه شهر بجنورد به روش نمونه گیری خوشه ای طبقه بندی شدند و بصورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند.  ابزار  جمع آوری اطلاعات شامل  پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه ی استاندارد خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (SEQ–C) و چک لیست مهارت های مقابله ای (CS-R) بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها قبل از مداخله، بعد از پایان جلسات آموزشی و همچنین سه ماه بعد، مجددا توسط دانش آموزان هر دو گروه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون های Chi-square، Independent Samples T- test و Repeated measure ANOVA استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری در میانگین نمرات خودکارآمدی اجتماعی، تحصیلی، هیجانی، عمومی و نمرات راهبردهای مساله مدار، هیجان مدار، اجتنابی و کمتر مفید در بین دانش آموزان گروه آزمون نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله ی آموزشی به وجود آمده است(p<0.001). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مداخله ی آموزشی ازطریق نظریه خودکارآمدی بر مهارت های مقابله ای نوجوانان موثر است.  لذا پیشنهاد می شود با توجه به وجود استرس های فراوان در دوران نوجوانی، برنامه های مناسب و مرتبط توسط کارشناسان مدارس طراحی و اجرا گردد.

Keywords:

تئوری خودکارآمدی , مهارت های مقابله ای , دانش آموزان , شهر بجنورد