پیش بینی خطر ابتلاء به سرطان پستان با استفاده از مدل های گیل و IBIS: مطالعه ای در جنوب شرق ایران
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 464
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-22-9_003
تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1398
Abstract:
مقدمه: سرطان پستان، شایع ترین بدخیمی و دومین علت مرگ بدخیمی در زنان در دنیا است. شناسایی زودرس آن می تواند باعث درمان به موقع و افزایش امید به زندگی بیماران گردد. مدل های مختلفی برای تعیین خطر ابتلاء و شناسایی زنان پرخطر طراحی شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنان شهر کرمان با استفاده از مدل های مختلف انجام شد.
روش کار: اینمطالعه مقطعی در سال 1397 بر روی 454 نفر از زنان 75-35 ساله مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر کرمان انجام شد. جهت بررسی خطر ابتلاء پنج ساله و مادام العمر ابتلاء به سرطان پستان، سوالات پرسشنامه مربوط به مدل های گیل و IBIS از افراد سوال شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین نمره خطر پنج ساله ابتلاء به سرطان پستان بر اساس مدل گیل، 65/0±81/0% و بر اساس مدل IBIS، 58/0±81/0% بود. همچنین میانگین خطر مادام العمر بر اساس مدل گیل و IBIS به ترتیب 52/5±53/10% و 94/3±28/11% بود. ارتباط خطی مثبت و معنی داری بین خطر پنج ساله (67/0=r) و مادام العمر (51/0=r) مدل های گیل و IBIS وجود داشت (001/0> p).
نتیجه گیری: در مراکز جامع خدمات سلامت می توان از مدل های ارزیابی خطر جهت شناسایی افراد پر خطر برای ابتلاء به سرطان پستان استفاده کرد. مدل گیل و IBIS پیش بینی خطر تقریبا مشابه داشته و نتایج آنها با یکدیگر همخوانی دارد.
Keywords:
Authors
محسن مومنی
استادیار گروه پزشکی اجتماعی و خانواده، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
زهرا حسینی
رزیدنت گروه پزشکی خانواده، مرکز تحقیقات مدل سازی در سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
مینا دانایی
استادیار گروه پزشکی اجتماعی و خانواده، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، پژوهشکده نوروفارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :