محسن مومنی - استادیار گروه پزشکی اجتماعی و خانواده، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
زهرا حسینی - رزیدنت گروه پزشکی خانواده، مرکز تحقیقات مدل سازی در سلامت، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
مینا دانایی - استادیار گروه پزشکی اجتماعی و خانواده، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، پژوهشکده نوروفارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.

مقدمه: سرطان پستان، شایع ترین بدخیمی و دومین علت مرگ بدخیمی در زنان در دنیا است. شناسایی زودرس آن می تواند باعث درمان به موقع و افزایش امید به زندگی بیماران گردد. مدل های مختلفی برای تعیین خطر ابتلاء و شناسایی زنان پرخطر طراحی شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنان شهر کرمان با استفاده از مدل های مختلف انجام شد. روش کار: اینمطالعه مقطعی در سال 1397 بر روی 454 نفر از زنان 75-35 ساله مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر کرمان انجام شد. جهت بررسی خطر ابتلاء پنج ساله و مادام العمر ابتلاء به سرطان پستان، سوالات پرسشنامه مربوط به مدل های گیل و IBIS از افراد سوال شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره خطر پنج ساله ابتلاء به سرطان پستان بر اساس مدل گیل، 65/0±81/0% و بر اساس مدل IBIS، 58/0±81/0% بود. همچنین میانگین خطر مادام العمر بر اساس مدل گیل و IBIS به ترتیب 52/5±53/10% و 94/3±28/11% بود. ارتباط خطی مثبت و معنی داری بین خطر پنج ساله (67/0=r) و مادام العمر (51/0=r) مدل های گیل و IBIS وجود داشت (001/0> p). نتیجه گیری: در مراکز جامع خدمات سلامت می توان از مدل های ارزیابی خطر جهت شناسایی افراد پر خطر برای ابتلاء به سرطان پستان استفاده کرد. مدل گیل و IBIS پیش بینی خطر تقریبا مشابه داشته و نتایج آنها با یکدیگر همخوانی دارد.

ارزیابی خطر, پیشگیری, سرطان پستان, مدیریت خطر