مهرنوش کاشانی منصور - دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

این نوشتار بر آن است تا سروده ی در آستانه ی احمد شاملو را با رویکرد نشانه معناشناسی عاطفی گرمس بررسی کند. در این تحلیل، بررسی های بندهای گوناگون سروده انجام می شود و سپس به بررسی نظام های تقابلی، خود/ دیگری، مربع معنایی و ... پرداخته می شود و در پایان طرحوارهی تنشی سروده رسم می شود. دستاورد مقاله بدین صورت است که گفته پرداز، با اینکه در ابتدا، مرگ را نمی پذیرد، در درازای سروده، نقصان هستی شناختی را برای خود باز و تشریح می کند و در پایان پذیرای مرگ و حتی مشتاق آن می شود. شاملو در جایگاه شوشگر که در بیشتر سروده هایش از دغدغه ی عدالت سخن می گوید، در این سروده از کثرت به وحدت می رسد و احساسات و باورهای خود را برای گفته یاب و گفته خوان توصیف می کند

نشانه معناشناسی، احمد شاملو، عواطف، گرمس، در آستانه