نظام آموزشی دوره صفویه از منظر سفرنامه نویسان

عصر صفویه یکی از با اهمیت ترین دوره های تاریخ ایران محسوب می شود. به علت ریشه مذهبی آن، چهره ویژه ای از حکومت جلوه گر می شود که زمینه بسیاری از تحولات اجتماعی، سیاسی، و مذهبی در اعصار بعدی را نیز پدید می آورد. بدین سان یکی از دوره های پرورنق بازار آموزش و پرورش علوم دینی و به ویژه علوم نقلی شیعه رقم خورد. این وضعیت توسط سیاحان اروپایی که در عهد صفویه به ایران سفر کرده اند، مورد توجه قرار گرفته و در نوشته یشان به خوبی قابل مشاهده است. نظام آموزشی از ارکان عمده و اصلی ساختار فرهنگ و اصلی ساختار هر قوم و ملتی است. این نهاد نیز مانند سایرنهادهای اجتماعی پدیده ای تاریخی است و وجود سیال آن در بستر جاری زمان به پیش می آید و همواره برای شناخت افکار یک ملت، باید به شناخت این پدیده پرداخت. دستاورد این تحقیق با بهره گیری از روش تحقیق تاریخی، این است که پادشاهان صفوی در بعد آموزش های نظری از کلیه موسسات سنتی و جدید، اعم از مساجد، خانقاه ها، مدارس، قهوه خانه ها و غیره با محتوایی متناسب با جهت گیری جدید مذهبی استفاده می کردند.

Keywords:

نظام آموزشی , مدرسه , استاد , عالم , عصر صفویه , سفرنامه