فاطمه علی پور دهاقانی - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد بروجن، دانشگاه آزاد اسلامی، چهارمحال و بختیاری، ایران
زهره پورکمالی - عضو هیات علمی گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور واحد شهرضا. اصفهان. ایران

مقدمه: سازگاری زناشویی یکی از برجسته ترین موضوع های تاثیر پذیر از متغیرهای روانشناختی و شخصیتی است. هدف: این پژوهش با هدف مقایسه آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری زناشویی زنان شاغل و خانه دارانجام گرفت. روش: در این پژوهش 120 نفر (چهار گروه 30 نفری زنان شاغل آزمایش و کنترل، زنان خانه دار آزمایش و کنترل) از بین زنان شاغل و خانه دار شهرستان دهاقان در سال 91 به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون سازگاری زناشویی لاک والاس و جلسات 15 گانه آموزش مهارتهای زندگی بود. داده های آماری با بکارگیری آزمون T گروه های مستقل و تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که کلیه زنان شاغل و % 3 / 33 زنان خانه دارگروه آزمایشی در مرحله پیش آزمون ناسازگار بوده اند که پس از آموزش، در مرحله پس آزمون به ترتیب % 90 و % 3 / 83 از آنها به سازگاری دست یافته اند. در وضعیت سازگاری زنان خانه دار و شاغل گروه کنترل تغییری حاصل نشد. نتیجه گیری: بر مبنای یافته های این پژوهش آموزش مهارت های زندگیو سازگاری زناشویی می تواند نتایج مهمی برای تقویت بنیان خانواده و کاهش میزان طلاق از سوی مراکز درمان و مشاوره خانواده، بهزیستی و شوری های حل اختلافات داشته باشد

آموزش مهارت های زندگی، سازگاری زناشویی، زنان شاغل، زنان خانه دار