اثر شاخصهای پایداری خاکدانه بر عملکرد گندم در یک خاک با سطح ویژه بالا تحت روش های مختلف خاک ورزی

به منظور بررسی اثر روش های مختلف خاک ورزی بر نسبت پراکندگی، وضعیت و درجه دانه بندی خاکدانه، میانگین وزنی قطر خاکدانه و میانگین هندسی قطر خاکدانه، عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم، پژوهشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار، طی سال زراعی 89- 88 در اراضی زراعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان واقع در سید میران اجرا گردید. پنج روش مختلف خاک ورزی شامل شخم با گاو آهن بر گردان دار سوار به عمق (25-20 سانتیمتر) به همراه یک شخم با دیسک، روتیواتور (17-12 سانتیمتر)، دیسک (10-8 سانتیمتر)، چیزل(30-25 سانتیمتر) و نظام بدون خاک ورزی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که در مرحله قبل از خوشه دهی بیشترین و کمترین مقدار نسبت پراکندگی در چیزل و گاوآهن برگرداندار دیده شد. نتایج بیان کننده این مطلب است که در خاک های با سطح ویژه بالا تفاوت عمده ای بین روش های خاک ورزی از نظر تاثیر بر پایداری ساختمان خاک نبوده و بنابراین بدون نگرانی از پراکندگی خاک می توان شدت خاک ورزی را برای حصول عملکرد بیشتر افزایش داد در هر دو مرحله قبل از خوشه دهی و برداشت بیشترین مقدار درجه و وضعیت دانه بندی در خاک ورزی با گاوآهن برگرداندار دیده شد که منجر به افزایش جذب پتاسیم توسط ریشه و عملکرد گندم شد.

Keywords:

خاکورزی نسبت پراکندگی , درجه و وضعیت دانه بندی , پتاسیم , عملکرد گندم