سیداسماعیل رضوی - هیات علمی
بهنام کامکار - هیات علمی
حمید رضا صادقی پور - هیات علمی دانشگاه گلستان

بقایای گیاهی افزایش خردسازوارگان، فراوان شدن کربن آلی، بالا رفتن نیتروژن کل در خاک به همراه دارد. در این بررسی بقایای گیاه کلزا و گندم, پنبه، برنج و سویا از کشتزارها گرد آوری شدند. بقایای گیاهی با Pleurotus ostreatus ، Phanerochaete chrysoporium ، Aspergillus niger و Trichoderma viride مایه زنی گردیدند و همی سلولز، سلولز، لیگنین، نیتروژن و کربن آلی آنها اندازه گیری شدند. رشد و استقرار بر بستر قارچ ها P. ostreatus , A. niger, T. viride و P. chrysoporium به ترتیب از بیشتر به کمتر قرار می-گیرند. هم چنین تندی استقرار پس از 5 روز به ترتیب در سویا، پنبه، کلزا، گندم و برنج دیده شد. تجزیه همی سلولزی در همه بقایای گیاهی بیشتر از سلولز و لیگنین بود. اختلاف در میزان تجزیه بقایای گیاهی دیده شد، به-گونه ای که قارچ P. ostreatus بیشترین مواد همی سلولزی را و پس از آن قارچ های T. viride، A. nigerو P. chrysoporium قرار گرفتند. تجزیه مواد سلولزی نشان داد که قارچ P. ostreatus و T. virideبر روی بقایای گیاهان به جز برنج بیشترین تخریب را انجام دادند. قارچ های (P. ostreatus و P. chrysoporium ) بیشترین تاثیر را بر روی مواد لیگنینی بقایای گیاهی داشتند و قارچ های (T. viride و A. niger ) اثر کمتری داشتند. نتایج به دست آمده مشخص نمود که بیشترین نیتروژن بقایای سویا و برنج با قارچ A. niger و کمترین نیتروژن بقایای سویا با قارچ های P. ostreatus، P. chrysoporium و T. viride آزاد شد. 

بقایای گیاهی, نسبت کربن به نیتروژن, قارچهای تجزیه کننده