نگین فلاح حقیقی - عضو هیات علمی گروه نوآوری و کارآفرینی، پژوهشکده مطالعات فناوری های نوین، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران

هنوز دانش سیستماتیک کمی در زمینه میکروکارآفرینی در اقتصاد کشورهای در حال توسعه وجود دارد. هرچند میکروکارآفرینی، پتانسیل کاهش فقر و توسعه ملی را دارد، اما در کشورهای در حال توسعه، صرفا به عنوان یک استراتژی کاهش فقر به کار گرفته می شود. طبیعت میکروکارآفرینی در کشورهای در حال توسعه با کشورهای توسعه یافته متفاوت است. در کشورهای توسعه یافته افراد با سرمایه انسانی بالا به سمت ایجاد بنگاه های خرد حرکت می کنند اما در کشورهای در حال توسعه، بنگاه های خرد در بخش غیررسمی و با تکیه بر سرمایه انسانی پائین، سرمایه مالی شخصی یا خانوادگی، نیروی کار خود فرد یا خانواده او و سرمایه اجتماعی پائین شکل می گیرند. این مقاله، نقش برنامه های توسعه کسب وکار در میکروکارآفرینی را بررسی می کند، طبیعت میکروکارآفرینی در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته را مورد مقایسه قرار می دهد و در نهایت روی سازوکارهای موفقیت کارآفرینان خرد در کشورهای در حال توسعه بحث می نماید. از آن جمله می توان به ویژگی های فردی کارآفرین خرد و خانواده هایشان، دسترسی به منابع مالی، تامین سرمایه انسانی مناسب، سرمایه اجتماعی، عوامل بیرونی مرتبط با وضعیت خرد و کلان اقتصاد کشور و کیفیت زیرساخت ها و نهادهای درون یک کشور اشاره کرد.

میکروکارآفرینی , کشورهای در حال توسعه , چالش ها , عوامل موفقیت