آوای خوش و بازتاب آن در ادب فارسی
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 305
This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-3-8_006
تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1398
Abstract:
با توجه به شواهد فراوان در متون منظوم و منثورادب فارسی، می توان گفت که تمامی پدید آوردندگان آثارادبی، جلوه هایی زیبا وماندگاری از قرآن کریم ومعارف بلند آن را انعکاس داده اند، و برخی ازآنان، عمرخود را وقف خدمت به مکتب قرآن کرده و در این راه ازهیچ کوششی دریغ نورزیده اند. تاکید رسول اکرم (ص) در باره فضیلت آوای خوش (صورت حسن) و احادیثی که از آن حضرت نقل شده، سبب گردید، تا توجه برخی از شاعران و نویسندگان ایران زمین ، به ویژه عرفا و صوفیه به این بخش معطوف گردد. در مجموع دو دیدگاه کلی درباره تلاوت قرآن کریم درادب فارسی شایع است: یکی آنکه تلاوت حسن در متون منظوم و منثور مورد ستایش قرار گرفت، و داستان ها و روایات فراوانی در تایید آن نقل گردید. دیگرآنکه برخی از شعرا و نویسندگان، نظیرسنایی، سعدی و جامی علاوه بر تایید و تاکید دیدگاه نخستین، بیشتربا نظر انتقادی و اصلاحی، قاریان بی کردار و ناخوش آواز را مورد سرزنش و ملامت قرار داده اند، و گاهی با چاشنی طنز و مطایبه، نکات ارزشمندی را جهت تعلیم و اندرز یادآور شده اند. در این مقاله سعی شده تا هر دو دیدگاه مورد نقد و تجزیه وتحلیل قرار گیرد.
Authors
عسکری ابراهیمی جویباری
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :