علی اصغر بابا صفری - دانشیار گروه زبان و ادب فارسی دانشگاه اصفهان
مرضیه فراحی قصرابونصر - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان وادبیات فارسی،دانشگاه اصفهان.

شکواییه گونه ای از ادبیات غنایی است که در آن شاعر می کوشد تا عامل رنج وآزردگی خاطر خود را برای مخاطب روشن کند. به طور کلی شکواییه را براساس موضوع می توان به پنج دسته تقسیم کرد:1) شخصی 2) اجتماعی 3) فلسفی 4) سیاسی 5) عرفانی. خاقانی از جمله شا عرانی است که غم و اندوه از جانمایه های شعر اوست.تقریبا می توان گفت شکوه و شکایت در شعر او نمود خاصی یافته است. او در دیوان اشعارش که شامل هفده هزار بیت است تقریبا هزاربیت به شکوه و شکایت پرداخته یعنی حدود 6 %  دیوان خود را به این موضوع اختصاص داده است.شکواییه عرفانی در شعر خاقانی اصلا وجود ندارد و شکواییه سیاسی کم ترین بسامد را داراست اما دیگر موضوعات، خود به شاخه های متنوع دیگری تقسیم می شوند.در این نوشتار به بررسی مقوله شکواییه وبازتاب آن در شعر خاقانی پرداخته می شود.  

ادبیات غنایی, شعر, شکواییه, خاقانی شروانی