چالش های نظام حقوقی ایران با کنوانسیون ملل متحد در مورد حمایت از حقوق کودک

با توجه به اینکه کودک از جمله افراد تشکیل دهنده ی هر جامعه بین المللی محسوب می شود ، برای حمایت از آن می بایست جامعه بین الملل تدابیری بیاندیشید که کودک در سراسر جهان مورد حمایت قرار گیرد و به هر نحوی از انحاء آن را از معرض آسیب های متعدد اجتماعی و غیره به دور نگه دارد تا کودک از سلامت کامل بر خوردار شود و از هرگونه بحران های روحی و روانی و اجتماعی ایمن گردد. از این رو برای اینکه کودک بتواند در جوامع بشری به درستی زندگی کند، مورد حمایت سازمان های مختلف بین المللی و حقوق بشری قرار گرفته تا بتواند به جقوق خود دست یابد. از جمله این سازمان ها که برای کودک حق ایجاد نمود و آن را مورد حمایت خود قرار داد، سازمان ملل متحد بود، این سازمان در در بیستم نوامبر 1989 کنوانسیون حمایت از حقوق کودک را مورد پذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار داد که نهایتا در دوم سپتامبر 1990 لازم الاجرا گرید و کشور های متعددی این سند را تصویب نموده و آن را پذیرفتند که جمهوری اسلامی ایران از جمله این کشورها بود. از این رو ایران در اسفند ماه 1372 با قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک که پس از به تصویب رسیدن آن توسط مجلس شورای اسلامی و با تایید نهایی شورای نگهبان از جمله کشورهایی شمرده می شود که رسما این کنوانسیون را پذیرفته است. با این وجود جمهوری اسلامی ایران برای دست یابی به این امر مهم و احقاق حقوق کودک تمام تلاش خود را نموده است تا کودک از تمامی حقوق خویش در جامعه برخوردار گردد، از این رو برای دست یابی به این مهم تلاش های فراوانی انجام داده است، با این حال فی ما بین حقوق ایران و کنوانسیون حمایت از حقوق کودک سازمان ملل متحد چالش هایی وجود دارد که در این مقاله به آن می پردازیم.

Keywords:

نظام حقوقی ایران , سازمان ملل متحد , کودک , چالش , حمایت