بررسی کارآیی پیش تیمار آب گرم بر قابلیت انبارمانی میوه انار در دمای سرد با استفاده از شاخصهای وقوع آسیب اکسیداتیو و تغییر در ویژگی های فیزیکوشیمیایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات و مکانیزم های پیش تیمار آب گرم بر حفظ ویژگی های کمی و کیفی میوه انار رقم رباب نیریز در شرایط انبارداری سرد بود. غوطه وری در آب 45 درجه سلسیوس به مدت 4 دقیقه به عنوان پیش تیمار گرمایی و غوطه وری در آب مقطر 25 درجه سلسیوس به مدت 4 دقیقه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از 30، 60 و 90 روز انبارداری در دمای 2 ±0/5 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90± 5 درصد، درصد کاهش وزن و شاخص صدمه سرمازدگی ارزیابی شد. افزون بر این، محتوای مالون دی آلدهاید و شدت فعالیت آنزیم های سوپراکسید دسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT )، گوایاکول پراکسیداز (GPX) و آسکوربات پراکسیداز (APX) هم در ابتدا (روز اعمال پیش تیمار) و هم در زمانهای مذکور در طول دوره انبارداری اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد پس از 30 روز انبارداری سرد، تفاوت معنی داری بین میوه های تیمار شده و شاهد وجود نداشت. اما با تمدید مدت انبارداری و تا انتهای آن، میوه های تیمار شده به صورت معنی داری درصد کاهش وزن، شاخص صدمه سرمازدگی و محتوای مالون دی آلدهاید کمتر، و سطح فعالیت آنتی اکسیدانی آنزیمی بیش تری نسبت به میوه های شاهد داشتند. تیمار میوه ها از طریق حفظ بهتر سطح فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی و در نتیجه کاهش محتوای مالوندی آلدهاید پوست میوه ها، سبب حفظ یکپارچگی و ساختار غشاءهای سلولی بافت پوست و کاهش صدمه سرمازدگی و میزان آب از دست دهی میوه های انباری انار شد. افزون بر این، مشخص شد آنزیم GPX نقشی در فرآیند قهوه ای شدن بافت میوه انار در دمای سرد نداشت.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدان , رباب نیریز , صدمه سرمازدگی , کاهش وزن , مالون دی آلدهاید.