اثر نوردهی تکمیلی بر رشد، عملکرد و برخی ترکیبات بیوشیمیایی توت فرنگی رقم پاروس تحت تنش شوری

این پژوهش با هدف بررسی اثر نوردهی تکمیلی پایان روز بر تحمل به شوری توت فرنگی رقم پاروس در شرایط گلخانه-ای انجام شد. تیمارهای نوردهی شامل - 1 شاهد (عدم نوردهی تکمیلی)، - 2 نور تکمیلی قرمز 100 %، -3 نور تکمیلی با نسبت قرمز + % 83 آبی % 17 و -4 نور تکمیلی با نسبت قرمز + %66 آبی % 34 و سطوح شوری شامل صفر (شاهد) و 35 میلیمولار کلرید سدیم بود. نوردهی تکمیلی با استفاده از منبع نور الایدی به مدت 75 روز و هر روز چهار ساعت اعمال شد. گیاهانی که تحت نوردهی تکمیلی قرارگرفته بودند وزن تر، خشک، قطرطوقه و عملکرد بیشتری در مقایسه با تیمار عدم نوردهی داشتند. در شرایط عدم تنش، نور قرمز %100 باعث بیشترین رشد رویشی گیاهان شد ولی طی تنش شوری کاربرد نور آبی در ترکیب با نور قرمز مانع از کاهش شدید رشد شد. طی تنش شوری، نور دهی تکمیلی موجب افزایش غلظت کربوهیدراتهای محلول، پروتئینهای محلول، فنل کل و فلاونوئید و کاهش غلظت پراکسید هیدروژن شد و کمترین نشت یونی برگها در ترکیب نور قرمز + %66 آبی % 34 دیدهشد. به نظر میرسد که نوردهی تکمیلی ضمن افزایش رشد گیاه باعث افزایش در غلظت تنظیمکننده های اسمزی و تقویت سیستم آنتی اکسیدانی شده و از این طریق تحمل گیاهان را به تنش شوری افزایش داد.

Keywords:

تنش محیطی , عملکرد , فنل کل , کربوهیدراتهای محلول , نشت یونی